Με το φίλο μου τα έχουμε μεταξύ μας ωραία και κανονισμένα. Αποφασίσαμε από την αρχή να έχουμε ανοιχτή σχέση και εδώ και 6 μήνες μπορώ να πω ότι λειτουργεί καλά. Πάντα ήμασταν ειλικρινείς μεταξύ μας και τα λέγαμε όλα. Δεν έχουμε μυστικά, ούτε κάνουμε ζήλιες, μούτρα και τέτοια. Έτσι τα είπαμε, έτσι τα συμφωνήσαμε, έτσι κάνουμε.
Τις προάλλες πάνω σε μια συζήτηση μου είπε ότι είναι καιρός να κάνω κι εγώ μια κανονική σχέση, να κοιτάξω δηλαδή όχι μόνο το σεξ με κάποιον, αλλά και το συναισθηματικό κομμάτι. Μου είπε με λίγα λόγια να μην τον υπολογίζω ως «κύρια σχέση», γιατί δεν του αρέσουν οι δεσμεύσεις και αυτά.
Γενικά έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και νιώθει ανεπαρκής. Φοβάται μήπως τον αντικαταστήσω με κάποιον, αλλά φοβάται και να δεσμευτεί μήπως και με απογοητεύσει ή αποτύχει. Δοκιμάσαμε τη μονογαμική σχέση στο παρελθόν, αλλά μέχρι εκεί. Μια δοκιμή καλή ήταν. Δεν χρειάζεται επανάληψη.
Φοβάμαι ότι χρησιμοποιεί την πολυγαμία ως πρόσχημα, για να κρύψει την ανασφάλειά του και δικαιολογίες για να κρυφτεί απ’ την αλήθεια. Ξέρω ότι μ’ αγαπάει, αλλά φοβάται και αγχώνεται και αυτό τον κρατάει πίσω. Πώς μπορώ να τον βοηθήσω να ξεπεράσει αυτά τα αρνητικά συναισθήματα που είναι εμπόδιο στην ευτυχία μας;
Ελεονώρα