Ένας ακόμα καυγάς με το φίλο μου ήταν αρκετός για να καταλάβω περί τίνος πρόκειται. Του πήγα κόντρα σε κάτι, το οποίο είχε δεδομένο και δεν δίστασε να σηκώσει μία κούπα γεμάτη καυτό καφέ και να την πετάξει προς το μέρος μου. Τρόμαξα τόσο πολύ που παρέμεινα σιωπηλή και δεν κουνήθηκα από τη θέση μου. Ευτυχώς η κούπα δεν με άγγιξε, ούτε καν πιτσιλίστηκα από τον καφέ, γιατί αν είχε σημάδι την είχα κάτσει τη βάρκα.
Είναι η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο και αμέσως κατάλαβε το λάθος του και μου ζήτησε συγγνώμη. Γενικά δεν είναι επιθετικός ούτε συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο γι’ αυτό και μου έκανε μεγάλη εντύπωση η αντίδρασή του. Πάντα επικοινωνούσαμε και τα βρίσκαμε μεταξύ μας ακόμη κι όταν τσακωνόμασταν, αλλά αυτό το ξέσπασμα εμένα με έβαλε σε πολλές σκέψεις. Δεν λέω, μετάνιωσε και ζήτησε αμέσως συγγνώμη, αλλά τί να το κάνεις; Αν η κούπα με είχε πετύχει στο δόξα πατρί, τί αποτελέσματα θα είχαμε τώρα;
Το λύσαμε επιτόπου το θέμα, αλλά εμένα ακόμα με ξενίζει. Είμαι πολύ θυμωμένη μαζί του. Εξακολουθεί να ζητά συγγνώμη κάθε μέρα, αλλά μου πετάει και το ότι δεν έγινε και τίποτα. Ήταν βίαιο το ξέσπασμά του, αλλά δεν το βλέπει.
Δυσκολεύομαι να το ξεπεράσω, γιατί πάντα έβαζα όρια στις σχέσεις μου και ο φίλος μου αυτή τη φορά τα ξεπέρασε. Αυτό που έπραξε λέγεται σωματική κακοποίηση και ας μην το παραδέχεται. Επειδή δεν με πέτυχε η κούπα; Και τί με αυτό; Αν με είχε πετύχει, θα μιλάγαμε για κακοποίηση ή επίθεση; Αρνείται ότι αυτό που συνέβη ήταν κάτι κακό, κάτι που με κάνει να μη νιώθω ασφαλής μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Ποτέ δεν ένιωσα έτσι σε καμία προηγούμενη σχέση μου.
Τί να κάνω; Να δεχτώ τη συγγνώμη του ή να τον χωρίσω να τελειώνουμε;
Φωτεινή
Θέλεις να μοιραστείς ανώνυμα τη δική σου ιστορία;
Τη περιμένουμε στο info@singlewoman.gr