Είμαι μια υγιής και ζωντανή 40χρονη παντρεμένη γυναίκα. Μετά από μόλις 6 μήνες γάμου, ήδη αισθάνομαι σαν γεροντοκόρη.
Ο σύζυγός μου και εγώ βρεθήκαμε αντιμέτωποι από πολύ νωρίς με διάφορα προβλήματα: θάνατοι συγγενικών προσώπων, απολύσεις και διάφοροι/διάφορες πρώην, που προσπάθησαν να μπουν ανάμεσά μας.
Δεν ήταν και λίγα όλα αυτά. Έσκασαν μαζεμένα. Αναμενόμενο να προκαλέσουν ρήξη. Ο σύζυγός μου διαμαρτύρεται συνεχώς, τα βάζει μαζί μου, μου φωνάζει και γενικώς έχει πολύ άσχημη στάση απέναντί μου.
Δεν μπορώ ούτε να του κάνω μια απλή ερώτηση χωρίς να μου επιτεθεί λεκτικά. Του έχω μιλήσει γι’ αυτό, αλλά δεν λέει να καταλάβει.
Με κοροϊδεύει, όταν του λέω ότι έχει υφάκι λέγοντας μου ότι τα παίρνω όλα στραβά. Μιλούσε προχτές στο τηλέφωνο με την αδερφή του και με έπιασαν τα κλάματα ακούγοντάς τον πώς της μιλούσε: Γλυκός, στοργικός, ήρεμος, ενθαρρυντικός και γεμάτος αγάπη.
Εμένα έχει να μου μιλήσει έτσι ούτε εγώ θυμάμαι από πότε. Αισθάνομαι ότι αμέσως μόλις του είπα το μεγάλο «Ναι» και τον παντρεύτηκα, όλες του οι υποσχέσεις ξεχάστηκαν. Δουλεύω δυο φορές πιο σκληρά από εκείνον, δεν βοηθάει καθόλου με τις δουλειές του σπιτιού και αισθάνομαι λες και είμαι υπηρέτριά του.
Όταν του το αναφέρω, με κατηγορεί ότι είμαι τρελή. Λέει ότι πρέπει να νοσηλευτώ και ότι πρέπει να με δει αμέσως γιατρός.
Συμφωνώ στο ότι πρέπει να δει και τους δυο μας κάποιος ειδικός, αλλά ούτε τρελή είμαι, ούτε πάσχω από καμία απ’ όσες ψυχικές ασθένειες με κατηγορεί ότι πάσχω.
Πώς μπορώ να τον κάνω να δει όσα αρνείται να δει;
Αφροδίτη
Θέλεις να μοιραστείς ανώνυμα τη δική σου ιστορία;
Τη περιμένουμε στο info@singlewoman.gr