Πριν πεθάνει η γιαγιά μου (η μαμά του μπαμπά μου) είχαμε πολύ στενή σχέση και σε κάθε μου γενέθλια και γιορτή μου αγόραζε από μία αυθεντική κούκλα Barbie. Έχω τα πάντα, όλα όσα αφορούν τη Barbie, κούκλες, βιβλία, αξεσουάρ. Πάντα πρόσεχα όλη μου τη συλλογή, την περιποιούμουν και όταν ήρθε η ώρα να φύγω για σπουδές, μάζεψα τα πάντα σε κούτες, τις συσκεύασα καλά και τις έβαλα στην αποθήκη του σπιτιού της μάνας μου. Τώρα, που τελείωσα και έπιασα δικό μου σπίτι, πήγα μια μέρα στης μητέρας μου, για να πάρω τις κούκλες μου. Η μάνα μου είχε δώσει περίπου τις μισές!
Έγινε μεγάλος χαμός. Πώς τόλμησε να δώσει δικά μου πράγματα, που ήξερε πόσο πολύ τα αγαπούσα; Τις έδωσε στη μικρή κόρη ενός συναδέλφου της, που τη βοήθησε σε κάτι θέματα με τη δουλειά. Μου είπε ότι δεν πειράζει, που έδωσε μερικές, αφού είχα τόσες πολλές. Δεν θα μου έλειπαν!
Της είπα ουρλιάζοντας ότι αυτές οι κούκλες είχαν μεγάλη αξία για μένα και ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να βάζει χέρι και να μοιράζει τα πράγματά μου. Της ζήτησα να μου δώσει το τηλέφωνο του συναδέλφου της, για να τον πάρω και να του ζητήσω τις κούκλες μου πίσω. Αρνήθηκε να μου το δώσει λέγοντας ότι δεν θα την κάνω εγώ ξεφτίλα για μερικές χαζοκούκλες.
Η μάνα μου ποτέ δεν χώνευε τη γιαγιά μου και πάντα ζήλευε τη σχέση, που είχα μαζί της, κυρίως μετά το διαζύγιό της με τον πατέρα μου.
Δεν θα της το συγχωρήσω ποτέ. Ανοίγω τις κούτες, βλέπω ποιες λείπουν και κλαίω με μαύρο δάκρυ. Δεν ξέρω τί να κάνω. Να πάω στη δουλειά της και να αρχίσω να φωνάζω «Ποιος κύριος μου πήρε τις κούκλες;». Άντε να ‘ναι 2-3 άτομα, που έχουν παιδί μικρής ηλικίας. Να πάω να τους πιάσω, μήπως, έναν έναν; Δεν θέλω να φτάσω στα άκρα, γιατί θα κάνω τη σχέση μου με τη μητέρα μου χειρότερη απ’ ότι είναι. Αυτές οι κούκλες και μερικές φωτογραφίες είναι ό, τι έχω από τη γιαγιά μου. Τί να κάνω;
Ελίνα