Η καταναλωτική μανία της κολλητής μου έχει αρχίσει και γίνεται μεγάλο πρόβλημα. Και οι δυο έχουμε συνηθίσει να ξοδεύουμε πολλά λεφτά για ρούχα, παπούτσια, κομμωτήρια, νύχια, αλλά όσο περνάνε τα χρόνια εγώ ωριμάζω και μαζεύομαι και εκείνη πάω στο άλλο άκρο. Της αρέσει το έντονο lifestyle και τα πάρτι, κάτι που εγώ έχω βαρεθεί. Αλίμονο αν στα 45 μας κάνουμε τη ζωή που κάναμε στα 20 μας.
Εγώ παντρεύτηκα και έκανα δυο παιδιά. Εκείνη προτίμησε να μείνει ελεύθερο πουλί να ζήσει τη ζωούλα της και πολύ καλά έκανε. Έχουμε και οι δύο καλές δουλειές, αλλά εκείνη όσα βγάζει, τα έχει φάει ήδη από την πρώτη εβδομάδα. Θα μου πεις υποχρεώσεις, νοίκια, ιδιαίτερους λογαριασμούς και τέτοια δεν έχει, αλλά όχι και να τρώει όλο της το μισθό που είναι και παχυλός και μάλιστα από την πρώτη εβδομάδα.
Το χειρότερο είναι ότι κλαίγεται και από πάνω ότι δεν της φτάνουν και ότι πρέπει να κάνει αυστηρή οικονομία για να της μείνει κανένα φράγκο μέχρι τέλος του μήνα. Πάνω που παραπονιέται, αρχίζει «Πότε τον παίρνεις, πότε τον τρως, μικρός που είναι ο μισθός« και «Α δεν σου είπα. Το Σάββατο είχα πάει για ψώνια. Σ’ αρέσουν οι μπότες που πήρα; Είναι δερμάτινες. Σ’ αρέσει η τσάντα μου; Ασορτί με τις μπότες, δερμάτινες και αυτές. Εχτές στα μπουζούκια, προχτές στο Κολωνάκι, αντίπροχτες σε ένα ακριβό εστιατόριο στην Κηφισιά». Και μετά απορεί πού της φεύγουν τόσα λεφτά.
Φταίω εγώ μετά που με ενοχλεί η κακομοιριά και η μίρλα της; Αφού δεν κάνει τίποτα να διορθώσει την κατάστασή της.
Χώρισε πρόσφατα και «παρτάρει» σαν να μην υπάρχει αύριο. Τουλάχιστον πριν τη μάζευε κάπως ο δικός της. Τώρα; Είναι ντιπ για ντιπ ανεξέλεγκτη. Έτσι και τολμήσω να της πω το παραμικρό, την πιάνει κρίση.
Κατά καιρούς της δανείζω χρήματα και σχεδόν ποτέ δεν μου τα επιστρέφει. Όλο λέω είναι η τελευταία φορά που το κάνω, αλλά πάντα υποχωρώ. Δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο τα κρατάει για να περάσει το μήνα της. Τις έχω τις υποψίες μου ότι τα τρώει σε ψώνια και εξόδους. Δεν θέλω να τη χάσω από φίλη, αλλά δεν μπορώ να είμαι και μια ζωή ο «αιμοδότης» της.
Πετρούλα