Όταν τα φτιάξαμε πριν 10 χρόνια, δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίαζε ιδιαίτερα, αλλά το προχώρησα μαζί του. Πάντα ήμουν ανασφαλής χωρίς λόγο. Και όμορφη είμαι και ψηλή και πολύ ωραίο σώμα έχω και μορφωμένη και έκανα γκελ στους άντρες. Είμαι εντυπωσιακή, δεν μπορώ να πω, αλλά δεν το εκμεταλλεύτηκα ποτέ. Η ανασφάλειά μου δεν με άφηνε. Εγώ του την έπεσα κι ας μην ήταν κάτι το ιδιαίτερο.
Από πού πηγάζει η ανασφάλειά μου; Το έχω ψάξει. Όταν ήμουν Γυμνάσιο και η ντίβα της τάξης έκανε πάρτυ είχε καλέσει κι εμένα. Χαρά εγώώώώ. Έβαλα ένα ωραίο σουέτ μπορντώ παντελονάκι και μια μπλουζίτσα, τα γυαλάκια μου να βλέπω πού πατάω και πήγα. Όλες μου οι συμμαθήτριες, ημιξεβράκωτες χόρευαν μπλουζ με τα αγόρια της τάξης καπαρωμένες από το πρώτο δευτερόλεπτο του τραγουδιού. Εγώ ήμουν η τελευταία επιλογή, αλλά χόρεψα 2 φορές με το Γιάννη, που μου άρεσε πάντα πολύ και μία με το Μιχάλη, καλός κι αυτός. Από τότε φύτρωσε μέσα μου το σποράκι της ανασφάλειας. Όταν πέρασα πανεπιστήμιο μεταμορφώθηκα. Πετάξαμε γυαλί, φτιάξαμε μαλλί και είχαμε καλή ζήτηση. Αν όμως είσαι ανασφαλής, τίποτα από αυτά δεν μετράει. Τους θες όλους γύρω σου, να ασχολούνται με σένα, να τους «παίζεις» και να κομπάζεις για τις επιτυχίες και τα δράματα, που προκαλείς.
Πριν τα φτιάξω μαζί του, τα είχα με ένα άλλο παιδί 2 χρόνια, αλλά τον παράτησα για χάρη του. Όχι ότι ήταν κανένα κελεπούρι, αλλά ήταν πολύ καλό παιδί και ωραίος. Λίγο τσιγκούνης, λίγο μια αγάπη παραπάνω στους φίλους του, λίγο όλο έξω με τις παρέες, δεν ήθελα και πολύ στα 20 μου. Τον χώρισα με συνοπτικές διαδικασίες. Δεν πήγαινε.
Και γυρνάμε στο σήμερα. Τώρα, που ο νυν διορίστηκε στο Δημόσιο και βολεύτηκε από άποψη δουλειάς, είπαμε να προχωρήσουμε με δική μου πρωτοβουλία. Είπαμε να νοικιάσουμε σπίτι με δική μου πρωτοβουλία. Είπαμε να γνωριστούν επιτέλους οι γονείς με δική μου πρωτοβουλία και μετά από πολύ κυνήγι. Όλα εγώ. Να ετοιμάσω το σπίτι, εγώ. Να ψωνίσω πράγματα εγώ. Να τρέξω για όλα εγώ. Αυτός στον κόσμο του. Απών σε όλα, παρών μόνο στο οικονομικό. Ακόμα και οι γονείς μου, μου ψώνιζαν και με βοηθούσαν να στήσω με χαρά το σπίτι. Οι δικοί του σαν και δαύτον. Στον κόσμο τους. Αλλού ‘ντ’ άλλού.
Με λατρεύει και το ξέρω. Αλλά δεν το δείχνει με τον τρόπο, που πρέπει. Όταν αγαπάς κάποια και έχετε αφιερώσει ο ένας στον άλλο τα καλύτερά σας χρόνια, είναι φυσικό επακόλουθο ένας γάμος. Αν αγαπάς κάποια ΘΕΣ να προχωρήσεις μαζί της και το κυνηγάς. Δεν σε κυνηγάει αυτή ακόμα και στα πιο απλά, όπως η αγορά μας κρεμάστρας ή ενός φωτιστικού.
Σε θέλει δίπλα της, με ενθουσιασμό, με όρεξη, όχι αγγαρεία στυλ άντε να το πάρουμε κι αυτό. Αν δεν θες τί της δίνεις ελπίδες; Μόλις μπούμε στο σπίτι την άλλη βδομάδα θα κάνουμε ένα μεγάλο πάρτι για τους φίλους μας. Ναι, ναι μου έλεγε. Πάμε αύριο σούπερ να εξοπλίσουμε το σπίτι μας; Ναι ναι. Πήρες καρφάκια και ούπα για τα κάδρα, που σου είπα; Όχι. Πφφφφ. Και δωσ’ του γκρίνια εγώ, που δεν ασχολείται καθόλου και δεν κάνει τίποτα. Αν δεν κουνήσω εγώ τον πισινό μου, θα καρφώναμε καρφιά με πέτρες. Τόση απάθεια και αδιαφορία δεν την περίμενα.
Με αυτά κι αυτά πέρασαν 13 μήνες και το σπίτι έμενε νοικιασμένο, αλλά μέσα δεν μέναμε. Περιμέναμε τον πασά, 34 χρονών μοσχάρι πότε θα το πάρει απόφαση να κάνει το μεγάλο βήμα. Περίμενα, περίμενα, τίποτα. Αναβολή στην αναβολή. Λυπάμαι τόσες αγορές, που έκανα. Αν ήξερα ότι θα φερόταν έτσι, ούτε μανταλάκια δεν θα είχα πάρει πόσο μάλλον να νοικιάσω ολόκληρο σπίτι. Το ενοίκιο ευτυχώς δεν το πλήρωνα εγώ, αλλά εκείνος. Και πάλι τα λεφτά δεν είναι το θέμα μου αυτή τη στιγμή. Είναι ο γραψ@ρχιδισμός του. Με αφήνει να κάνω όνειρα και με έχει γραμμένη. Δεν θέλει να προχωρήσει. Τότε τί με κρατάει; Χώρισέ με κύριε να κάνω κι εγώ την τύχη μου. Τόσο εγωιστής είσαι;
Αλλά όχι. Εκεί, να έχω γκόμενα να μοστράρω και όλα καλά. Μάλλον έτσι σκέφτεται μετά από τόσα χρόνια. Τέλεια. Γιατί δεν έφυγα νωρίτερα; Γιατί είμαι μ@λάκας και τον αγαπούσα. Ακόμα τον αγαπάω, αλλά μέχρι εκεί. Θέλω να τον χαστουκίσω μπας και ξυπνήσει. Αλλά ξυπνάνε τέτοιοι τύποι; 34 χρονών και φέρεται σαν 70. Οι συνήθειές του και τα γούστα του είναι ενός γέρου ανθρώπου. Το ίδιο η σκέψη και η νοοτροπία του. Μπα, ούτε χαστούκι ούτε μπουνίδι τον συνεφέρνει. Έτσι έμαθε, έτσι κάνει.
Τί κάνουμε λοιπόν τώρα; Έφτασα στο αμήν. Δεν πάει άλλο. Από βδομάδα σε βδομάδα νέα δικαιολογία. Δοκίμασα να τον χωρίσω πολλές φορές, αλλά πάντα γύρναγα. Έλεγα θα αλλάξει, θα δείξει ζήλο. Μετά από λίγο τα ίδια. Πλέον γελάνε όλοι με εμάς. Το σπιτάκι σας πως πάει; Στέρεψα από δικαιολογίες. Τί να πω; Ότι ο γαμπρός κάνει κόγξες; Ντρέπομαι πλέον και νιώθω εκτεθειμένη. Αυτό το σκ είχαμε πει με δική μου πάλι πρωτοβουλία να μπούμε επιτέλους. Το ΣΚ ήρθε και καμία νύξη. Μάλλον το τραβάει ο οργανισμός του.
Και κάπου εδώ έρχεται αυτός ο πρώην. Ένα μήνυμά του και το μυαλό παρατάει την ατσούμπαλη τωρινή κατάσταση και γυρνάει στα παλιά. Ωραία ήταν τότε. Ούτε ευθύνες, ούτε έγνοιες, ούτε σκοτούρες. Διακοπούλες, βόλτες, σεξ όλη την ώρα, όπου βρίσκαμε. Ούτε σπίτια, ούτε κρεμάστρες, ούτε ούπα. Λες και ξέρει ότι κάτι δεν πάει καλά και εμφανίζεται την πιο κρίσιμη κατάσταση. Κάμερα μου έχει βάλει; Πιθανόν. Ήταν και είναι ακόμα κολλημένος μαζί μου. 12 χρόνια μετά και ακόμα με κυνηγάει. Μου αρέσει, δεν λέω, με κολακεύει, δεν λέω, σκέφτηκα πολλές φορές να την κάνω την πιτσικουλιά μου, δεν λέω, αλλά όχι…ακόμα. Είναι πειρασμός μια τέτοια κατάσταση. Ξέρεις καλά τον άλλο, τα γούστα του, τις προτιμήσεις του, τις κινήσεις του και θες να το ζήσεις μια ακόμη φορά, έτσι σαν νοσταλγία. Θα ήταν όμως σαν να δίνεις φαγητό σε πεινασμένο. Μετά από λίγο θα ξαναπεινάσει και τί θα τον ταϊσεις; Είναι μια κατάσταση, που δεν μπορεί να διαιωνιστεί.
Λυπάμαι τα χρόνια μου. Μόνο αυτά. Επένδυσα σε κάποιον, που τελικά δεν άξιζε. Είναι κι αυτό μια μορφή προδοσίας. Αν είχε άλλη, ίσως και να μου ερχόταν πιο εύκολο. Τουλάχιστον δεν θα απορούσα τί μπορεί να συμβαίνει. Θα ήξερα. Φταίει αυτή. Τώρα όμως; Τί φταίει; Τί νιώθει; Τί τον ενοχλεί; Τον ρώτησα δεκάδες φορές. Δεν υπάρχει κάτι.
Τελευταία δικαιολογία, για να ξέρετε: Θα πάει ο μπαμπάς χωριό και δεν θέλω να αφήσω τη μαμά μόνη της. Θα μπούμε την άλλη βδομάδα. Να τονίσω ότι η σχέση του με τους δικούς του ήταν πάντα σχετικά αποστασιοποιημένη. Ούτε πολλά είχανε, ούτε τηλέφωνα που είσαι, μην αργήσεις, τίποτα τέτοιο. Είναι συνήθως αλλού ο ένας, αλλού ο άλλος. Τον πήρε ξαφνικά ο πόνος να φυλάξει τη μαμά μη τη βιάσει ο επίδοξος βιαστής; Τρώμε κουτόχορτο, αλλά όχι κι έτσι. Όλα έχουν τα όριά τους.
Άλλοι στα 34 έχουν 2 και 3 παιδιά. Αυτός κάθεται και παίζει ακόμα το όργανό του. Κάτι τέτοια κάνουνε και μετά απορούνε, γιατί τους απατήσαμε. Μήπως τελικά μερικών το τραβάει ο οργανισμός τους;
Έλσα
Θέλεις να μοιραστείς ανώνυμα τη δική σου ιστορία;
Τη περιμένουμε στο info@singlewoman.gr