Υπάρχει μία κοινή, εσφαλμένη αντίληψη, όταν μία γυναίκα είναι 40 ετών και μόνη: Κάποιο λάθος έκανε και ήρθαν έτσι τα πράγματα. Κάπου στην πορεία το «έχασε» γι’ αυτό αδυνατεί να βρει τον κατάλληλο σύντροφο που θα μπει στη ζωή της και θα μείνει για πάντα.
Δεν καταλαβαίνω γιατί το να είσαι single εκλαμβάνεται ως αδυναμία. Μόνο αδυναμία δεν είναι, ούτε σημαίνει ότι δεν είσαι αρκετά καλή γι’ αυτό και εξακολουθείς να ψάχνεις ακόμα. Μιλώντας από την εμπειρία μου, είναι συνήθως επιλογή και όχι λάθος, ειδικά όταν μιλάμε για πετυχημένες, ανεξάρτητες γυναίκες με τσαγανό.
Είμαι 42 ετών και απόλυτα πετυχημένη: είμαι συγγραφέας, επιχειρηματίας, ιδιοκτήτρια δύο τεράστιων σπιτιών, αλλά χωρίς κάποιο σύντροφο στο πλευρό μου. Κάποιος θα το θεωρούσε αυτό ως ένα πολύ μεγάλο μειονέκτημα, τόσο μεγάλο που να «καπελώνει» ίσως την ύπαρξη των όσων θετικών υπάρχουν στη ζωή μου.
Λάθος.
Μπορώ να σας πω ότι είναι προνόμιο το να είσαι ανεξάρτητη και όχι κακή τύχη ή λάθος κίνηση. «Κυνηγάς» τη σταδιοδρομία σου και κουμαντάρεις ένα νοικοκυριό μόνη σου. Πολλοί το φοβούνται αυτό και μόνο σαν σκέψη. Υπάρχει μία γενικευμένη αντίληψη στην κοινωνία, σύμφωνα με την οποία όλοι πρέπει να ακολουθούμε το μοτίβο της παραδοσιακής οικογένειας: από τη μία ο άντρας, το κυρίαρχο αρσενικό που εκτελεί το ρόλο του οικογενειάρχη, ενώ η μητέρα, δούλα και κυρά, μένει στο σπίτι προετοιμάζοντας το αγαπημένο του φαγητό για την επιστροφή του.
Έχουμε μπει στον 21ο αιώνα και όσο πιο γρήγορα οι άνθρωποι αποδεχτούν ότι υπάρχουν γυναίκες που έχουν το δικαίωμα να ασχολούνται με τις καριέρες τους περισσότερο από την αναζήτηση ενός συντρόφου, τόσο το καλύτερο. Οποιοσδήποτε έχει πρόβλημα να βγάζει η γυναίκα του περισσότερα χρήματα ή να έχει καλύτερη θέση από εκείνον στη δουλειά της, τότε γιατί η γυναίκα αυτή να του αφιερώσει έστω και το ελάχιστο του χρόνου της; Όλα γυρνούν στο ίδιο σημείο.
Η καριέρα , η επιτυχία, η απουσία δέσμευσης αποτελούν επιλογή, δεν τα φέρνει η τύχη. Απαιτούν πόνο, κόπο και δύναμη ψυχής, οπότε γιατί μια γυναίκα να τα χαραμίσει όλα αυτά μόνο και μόνο για να είναι με κάποιον που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να την ανταγωνίζεται;
Το εμπόδιο μπαίνει συχνά από τις ίδιες τις γυναίκες, οι οποίες έχουν μεγάλες προσδοκίες. Προσωπικά δεν έχω καμία διάθεση να γνωριστώ με κάποιον μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσω την «κοινωνική ρητορική» των σχέσεων. Είμαι μία ανεξάρτητη γυναίκα που δεν αποζητά την αρσενική παρουσία στη ζωή της ούτε φυσικά ούτε συναισθηματικά. Θέλω το καλύτερο για μένα. Οι σχέσεις με άντρες από τα 40 και μετά μπορούν να γίνουν περίπλοκες. Αυτός είναι και ο λόγος που όσο περνάει ο καιρός, γίνομαι και πιο επιλεκτική.
Έρχεται η στιγμή στη ζωή κάθε γυναίκας που πρέπει να επαναξιολογήσει κάποια πράγματα – καριέρα, συντρόφους, σχέσεις. Είναι εξ ολοκλήρου στη διακριτική της ευχέρεια να αποφασίσει αν επιθυμεί να απολαύσει τη χαρά των τριών αυτών παραγόντων. Η ηλικία είναι μόνο ένας αριθμός και η αγάπη απεριόριστη. Δεν υπάρχει τίποτα που να σταματά τις γυναίκες να βρουν ένα σύντροφο αργότερα στη ζωή τους. Το δίπτυχο «single και 40άρα» είναι μία μικρή μόνο λεπτομέρεια σε μία κατά τα άλλα περίπλοκη ιστορία.
Αν έφτασες αισίως τα 40 και είσαι μόνη, με τίποτα μη σκεφτείς ότι είσαι αποτυχημένη. Έχω γνωρίσει πολλές γυναίκες στα 40 και στα 50 τους που είναι μόνες και νιώθουν ανεπαρκείς. Δεν ευθύνονται εκείνες γι’ αυτό. Ευθύνεται η κοινωνία που μας έχει κάνει να πιστεύουμε ότι οτιδήποτε αποκλίνει από τις επιταγές της, είναι άξιο κακής κριτικής.
Είμαι υπερήφανη για τον εαυτό μου και το μόνο που έχω να σας πω είναι να αγκαλιάσετε την ανεξαρτησία σας και να μην ακούτε τι λένε οι άλλοι. Η αγάπη είναι όμορφη αρκεί να μην την επιδιώκεις με τη βία. Αν είναι να ‘ρθει θε να ‘ρθει αλλιώς να προσπεράσει. Εξακολουθώ να πιστεύω στο πεπρωμένο.
Πηγή: huffingtonpost.co.uk