Χθες, ήταν μία από τις πιο αγχωτικές μέρες της ζωής μου, στη δουλειά. Ένιωθα εξαντλημένη από όλο αυτό το άγχος που είχα όλη μέρα, προσπαθώντας να φτιάξω τον υπολογιστή μου, που έβγαλε κάποιο πρόβλημα με το λειτουργικό και έφερνε όλη τη δουλειά μου πίσω.
Καλή στους υπολογιστές, αλλά όχι και μάστερ του είδους. Όταν τα βρήκα σκούρα και είδα ότι δεν μπορούσα να κάνω και πολλά, πήρα τηλέφωνο ένα τεχνικό, για να με βοηθήσει. Φυσικά, δεν περίμενα να παρατήσει όλους του τους πελάτες και να τρέξει να μου τον φτιάξει (ποια ήμουν άλλωστε;). Αλλά, η απάντηση, που μου έδωσε τηλεφωνικά, με έκανε να συνειδητοποιήσω κάτι για τους ανθρώπους. Υπάρχουν αυτοί, που δίνουν και αυτοί, που παίρνουν.
Όλα ξεκίνησαν, όταν κάλεσα έναν τεχνικό, με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί παλιότερα και μου έκοψε κάθε ελπίδα λέγοντάς μου, ότι δεν μπορούσε να με βοηθήσει, παρά μονο την άλλη βδομάδα. Είπε, ότι ήταν πολύ απασχολημένος με άλλους πελάτες και ότι το πρόβλημά μου φαινόταν ότι ήθελε πολύ δουλειά. Περίεργη συμπεριφορά. Χωρίς καν να κοιτάξει, να ρωτήσει, να δώσει μια συμβουλή, έδωσε μια ψυχρή, απρόσωπη απάντηση, που μόνο κατάθλιψη θα μπορούσε να μου προκαλέσει. Ειδικά, από τη στιγμή, που με ήξερε, είχαμε ξανασυνεργαστεί στο παρελθόν και έβλεπε, ότι ήταν επείγον. Απευθείας, μπήκε στη μαύρη λίστα: ανήκει σε αυτούς, που παίρνουν, αλλά δεν έχουν μάθει να δίνουν.
Ευτυχώς, η αναλογία με δικαιώνει. Για κάθε έναν, που παίρνει, υπάρχουν δύο, που δίνουν. Αυτή ακριβώς την εμπειρία είχα. Ένας άλλος τεχνικός, με τον οποίο είχα συνεργαστεί επίσης στο παρελθόν, αφιέρωσε λίγα λεπτά να ακούσει το πρόβλημά μου. Είπε, ότι θα μου τηλεφωνούσε σε μια ώρα, είχε κάποιον άλλο πελάτη σε αναμονή, αλλά θα με καλούσε και θα με βοηθούσε. Ένας άλλος πάλι, που ίσα που τον γνώριζα, αφιέρωσε τουλάχιστον μισή ώρα, για να ερευνήσει το θέμα μου και να μου στείλει οδηγίες, για να με βοηθήσει να διορθώσω μόνη μου το πρόβλημα. Πραγματικά με βοήθησε και επιτέλους ο εφιάλτης μου, πήρε τέλος.
Θα μπορούσαν να μην με είχαν βοηθήσει καθόλου. Βέβαια, ίσως ήλπιζαν να με πιάσουν πελάτη για το μέλλον (αν και ο ένας τεχνικός έμαθα, ότι έχει τόση πολλή δουλειά, που δεν δέχεται νέους πελάτες), αλλά όπως και να έχει, με βοήθησαν ή μάλλον, δέχτηκαν να με ακούσουν και να με βοηθήσουν.
Αυτοί, που δίνουν και αυτοί που παίρνουν υπάρχουν στη δουλειά, στην καθημερινότητά μας και στις σχέσεις μας. Σκέψου το. Πόσες φορές έκανες κάποια χάρη σε κάποιον στη δουλειά και δεν πήρες ποτέ κανένα αντάλλαγμα; Από την άλλη πλευρά, πόσες φορές κάποιος σε βοήθησε στη δουλειά σου χωρίς να ζητήσει κανένα αντάλλαγμα;
Προσπαθώ να μην κρατάω σκορ στο πόσες φορές έδωσα και στο πόσες φορές πήρα. Προσπαθώ να βοηθάω όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους (ακόμη και αν δεν με ωφελήσουν) και ελπίζω, ότι όταν χρειαστώ κάτι επειγόντως (όπως έκανα χθες) θα υπάρξουν άνθρωποι εκεί έξω, που θα είναι στη διάθεσή μου. Δεν αντιπαθώ αυτούς, που δεν έχουν μάθει να δίνουν, τους λυπάμαι. Αυτοί, που δίνουν είναι γενικά πιο ευτυχισμένοι.
Το αν κάποιος δίνει ή μόνο παίρνει, είναι κάτι, που κάνει μπαμ από την αρχή της σχέσης. Είναι πολύ εύκολο να ξεχωρίσεις σε ποια κατηγορία ανήκουν. Έχω ασχοληθεί πολύ και με τους δύο.
Αυτός, που μόνο παίρνει, ρουφάει όλη σου την ενέργεια. Σε κάνει να νιώθεις άβολα, επειδή δεν σου δίνει τίποτα και είσαι εσύ αυτή, που όλο δίνει, δίνει, δίνει. Σε κάνει να νιώθεις ασήμαντη, επειδή δεν σου δίνει τίποτα. Σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα για τον εαυτό σου. Σε κάνει να νιώθεις, σαν να πρέπει να συνεχίζεις να δίνεις και να δίνεις, γιατί έτσι είναι αυτή η σχέση. Και τότε κοιτάζεις στον καθρέφτη και αισθάνεσαι πραγματικά κορόιδο, σαν να μην έχεις τίποτα να δώσεις πια, σαν να ξέμεινες. Είναι εξαντλητικό.
Τώρα, πάμε σε αυτούς, που έχουν μάθει να δίνουν. Τους αγαπώ τόσο πολύ. Είναι άγγελοι. Σε κάνουν να αισθάνεσαι, ότι είσαι στην κορυφή του κόσμου. Σε κάνουν να αισθάνεσαι αγάπη και αυτοπεποίθηση, όσο ποτέ άλλοτε και μια διάθεση να δώσεις. Πολύ σημαντικό.
Εδώ σου έχω ένα πολύ καλό παράδειγμα. Πριν από μερικές εβδομάδες, ο φίλος μου (είναι απ’ αυτούς, που δίνουν) μου είπε, ότι δεν θα μπορούσε να έρθει μαζί μου σε ένα γάμο, που έπρεπε να πάω λόγω κάποιων υποχρεώσεων, που είχε με το γιο του. Στεναχωρήθηκα, αλλά έδειξα κατανόηση. Πήγα στο γάμο και αμέσως μετά στη δεξίωση, τον είδα να φτάνει και να κοιτάει γύρω του ψάχνοντάς με. Δεν είχα αισθανθεί τόσο χαρούμενη άλλοτε. Δεν είχα θέμα να πάω στο γάμο μόνη μου, αλλά και μόνο, που ήρθε, ενώ ήξερα, πόσο δύσκολο ήταν για αυτόν να έρθει, για να με κάνει ευτυχισμένη, ήταν το ωραιότερο δώρο. Ήταν σαν να μου χάρισε όλο τον κόσμο και δεν θα ξεχάσω ποτέ τη χαρά που ένιωσα, γνωρίζοντας πόσο σημαντική είμαι γι’ αυτόν. Ένιωσα σαν τη Σταχτοπούτα. Είναι ένα παράδειγμα πραγματικής αφοσίωσης.
Δεν έχει σημασία τί δίνει κάποιος. Θα μπορούσε να είναι ένα πανάκριβο ρολόι ή ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι, κάτι, που όμως δεν έχει μεγαλύτερη αξία από την κοτόσουπα που θα σου φτιάξει όταν είσαι άρρωστη ή θα σου τρίψει τα ποδαράκια για να χαλαρώσεις.
Λαμβάνω πολλά μηνύματα από ανθρώπους, που γράφουν, ότι έχουν σεξουαλικά προβλήματα: ότι είτε αυτοί, είτε ο/η σύζυγός τους ή και οι δύο, δεν κάνουν πλέον σεξ και ότι είναι δυσαρεστημένοι γι’ αυτό. Λοιπόν, μάντεψε. Αυτό, που συμβαίνει στο κρεβάτι (ή όχι) είναι άμεσο αποτέλεσμα όσων συμβαίνουν έξω από την κρεβατοκάμαρα.
Αυτό, που εννοώ είναι, ότι αν είσαι από αυτούς που δίνουν, θα κάνεις το καλύτερο σεξ, γιατί ο/η σύντροφός σου θα σε λατρεύει, επειδή δίνεις. Θα νιώσει ξεχωριστός/ή και ξετρελαμένος/η και όλα εκείνα τα συναισθήματα θα τον/την κάνουν να πετάξει όλα του/της τα ρούχα και να πέσει στην αγκαλιά σου.
Κανείς δεν θέλει να κάνει σεξ με κάποιον που δεν του δίνει καμία σημασία ή που τον αγνοεί, με κάποιον που δεν τον εκτιμά ή δεν ενδιαφέρεται ή που δεν κάνει τίποτα, για να δείξει την αγάπη του. Δεν είναι σέξι. Σε κάνει να αισθάνεσαι βαρεμάρα και πλήξη για τον εαυτό σου και τελικά, χάνεις το ενδιαφέρον σου και αρχίζει να μην σου αρέσει αυτό το άτομο, ούτε θες να γδυθείς πια μπροστά του.
Το καλό σεξ δεν είναι κάτι επιφανειακό, είναι κάτι, που πρέπει να σε ανάβει και να σου προκαλεί έντονα συναισθήματα. Όταν κάνεις καλό σεξ με κάποιον, συνδέεσαι με έναν βαθύ και ουσιαστικό τρόπο μαζί του. Το καλό σεξ με τη σειρά του σε κάνει να θες να δώσεις όλο και περισσότερο και ο κύκλος συνεχίζεται. Είναι μια πολύ ωραία διαδικασία.
Κλείνοντας, να θυμάσαι, ότι είναι εύκολο πράγμα το να δίνεις. Δεν σου κοστίζει τίποτα και δεν απαιτεί χρόνο. Όταν δίνεις, πρέπει παράλληλα να σκέφτεσαι: «Τί θα τον/την έκανε ευτυχισμένο/η; Τί χρειάζεται αυτή τη στιγμή; Τί θα βοηθήσει τον πόνο του/της; Τί μπορώ να κάνω για να τον/την ξεσηκώσω; Τί να κάνω, για να αισθάνεται καλά με τον εαυτό του/της;». Μπορεί να είναι οτιδήποτε – ακόμα και ένα χαρτάκι Post-it.
Όποιος έχει μάθει στη ζωή του μόνο να παίρνει, καλό θα ήταν να θυμάται, ότι οι γύρω του δεν θα δίνουν μια ζωή. Όσοι έχουν μάθει να δίνουν…είναι άγγελοι και τους ευχαριστώ.
Πηγή: divorcedgirlsmiling.com