Όταν μετακόμισα για πρώτη φορά στην πόλη, που σήμερα ζω, δεν ήξερα κανέναν. Για αρκετά χρόνια, δυσκολευόμουν να πιάσω φιλίες και μόνο μετά τη γέννηση του πρώτου μου παιδιού μπόρεσα σιγά σιγά να έρθω πιο κοντά με άλλες γυναίκες, που μοιραζόμασταν τις ίδιες «κακουχίες»: ξενύχτια, ένα μωρό να κλαίει όλη την ώρα, θηλασμός, αϋπνία…
Με τα χρόνια, αυτές οι φιλίες ήταν για μένα η σωτηρία σε περιόδους κρίσης. Αντίστοιχα κι εγώ, υπήρξα πάντα παρούσα σε ό, τι κι αν με χρειάζονταν. Είμαι περήφανη για αυτές τις γυναίκες, που επέλεξαν να περπατήσουν μαζί μου το μονοπάτι της μητρότητας και είμαι ευγνώμων κάθε μέρα για εκείνες, που με είδαν στα χειρότερά μου και εξακολουθούν να απαντούν στα τηλεφωνήματα μου ό, τι ώρα κι αν είναι.
Πολλές φορές, όσο περισσότερο πάλευα, για να διατηρήσω αυτές τις φιλίες, τόσο περισσότερο πληγωνόμουν στην πορεία. Χρειάστηκε να τερματίσω κάποιες από τις στενές φιλίες, που είχα δημιουργήσει, επειδή τα θεμέλια της σχέσης μας είχαν ραγίσει πολύ, για να μπορέσουν να επισκευαστούν. Πολλές φίλες, που παλιότερα καθόμασταν μαζί στην κουζίνα και μοιραζόμασταν τα μυστικά μας, είναι πλέον ξένες για μένα – και όταν τις βλέπω στο δρόμο ή σε κάποιο μαγαζί ή στο σχολείο, αυτό δεν το κάνει ευκολότερο.
Το να βρεις μια φίλη, που να την εμπιστεύεσαι, είναι πολλές φορές αρκετά δύσκολο. Ακόμα πιο δύσκολο είναι αφού τη βρεις και της ανοίξεις την καρδιά σου, να σε πληγώσει και να πρέπει μετά εσύ να την ξεκόψεις. Συνειδητοποιώντας ότι μια φίλη δεν ήταν αυτό, που έδειχνε, είναι ισχυρό πλήγμα.
Στην πορεία έμαθα ότι είναι καλύτερο να φεύγεις μακριά από μια «τοξική» φίλη. Είναι καλό το να μπορείς να δεις τη φιλία σας αντικειμενικά και να παραδεχτείς ότι ο άνθρωπος, που κάποτε σε έκανε να χαμογελάς, δεν κάνει πλέον τίποτε άλλο παρά να σου προκαλεί πόνο και θλίψη, μερικές φορές περισσότερο απ’ ότι θες να παραδεχτείς στον εαυτό σου. Οι άνθρωποι αλλάζουν και μπορεί να συνειδητοποιήσεις ότι ίσως δεν γνώριζες αυτό το άτομο όσο καλά νόμιζες.
Πρόσφατα, μια καλή μου φίλη κατηγορήθηκε ψευδώς ότι έστειλε ένα υβριστικό μήνυμα σε κάποια γνωστή της. Προφανώς η άλλη τη ζήλευε πολύ, για να βγάλει τέτοια «βρώμα» στις άλλες και θέλησε να της κάνει κακό με το μόνο τρόπο, που ήξερε. Να βάλει σπιουνιές και να σπείρει τη διχόνοια. Οι δε άλλες, άλλο, που δεν ήθελαν. Αμέσως άρχισαν τα ποσταρίσματα: «Πώς μπόρεσε να κάνει τέτοιο;», «Σα δε ντρέπεται η πρόστυχη», «Τί βλαμμένη και ζηλιάρα».
Ακολούθησαν μερικές δύσκολες εβδομάδες προσπαθώντας να βγάλουμε άκρη τί είχε συμβεί και γιατί είχε συμβεί. Οι ψευδαισθήσεις είχαν παρασύρει μια ομάδα γυναικών να μιλήσουν άσχημα και υποτιμητικά για μια άλλη χωρίς να ξέρουν, αν όντως είχε συμβεί κάτι και χωρίς καμία απόδειξη. Μια φιλία τελείωσε χωρίς λόγο και αιτία και χωρίς νικητές ή χαμένους.
Καθώς προσπαθούσα να υποστηρίξω τη φίλη μου σε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου, που ζούσε, σκέφτηκα μια δική μου πολύ καλή μου φίλη, που δυστυχώς αναγκάστηκα να βγάλω εν μία νυχτί από τη ζωή μου. Και μου κόστισε ομολογουμένως πολύ. Όσο περισσότερος καιρός περνάει, τόσο πιο πολύ με πονάει.
Μου άρεσε, που ήταν φίλη μου και την αγαπούσα πολύ. Την αγαπούσα κι ας τρωγόμασταν όλη την ώρα για τα πολιτικά. Την αγαπώ ακόμα κι ας βριστήκαμε τόσο, που δεν υπήρχε δυνατότητα επανασύνδεσης. Αν και γνωρίζω ότι είχαμε μεγάλες διαφορές στα πιστεύω μας και σε πολλά άλλα θέματα, νιώθω βαθύτατη θλίψη, που η φιλία μας δεν μπόρεσε να αντέξει στο χρόνο.
Νόμιζα ότι η φιλία μας ήταν ισχυρή, αλλά έκανα λάθος. Αυτό το λάθος μου κόστισε πολύ, γιατί οι φίλοι οι καλοί υποτίθεται πως έρχονται, για να μείνουν.
Οι φίλοι υποτίθεται πως χαμογελούν, μόλις σε δουν και σε αγκαλιάζουν σφιχτά, όταν φεύγεις.
Οι φίλοι πρέπει να είναι η σανίδα σωτηρίας σου, όταν πνίγεσαι και να σε βοηθούν να επιπλεύσεις και να βγεις με ασφάλεια στη στεριά.
Οι φίλοι υποτίθεται ότι θα είναι δίπλα σου στα καλά και στα κακά, μέρα και νύχτα, ό, τι ώρα κι αν είναι.
Οι φίλοι υποτίθεται ότι σε συγχωρούν, όταν λες κάτι πάνω στα νεύρα σου και σε «προσγειώνουν», όταν είσαι αλλού. Φίλοι είναι αυτοί, που λένε ό, τι σκέφτονται χωρίς να φοβούνται μην παρεξηγηθούν.
Μερικές φορές, οι φίλοι, με τους οποίους το διαλύουμε, δεν επιστρέφουν, για να μιλήσουμε. Δεν γυρίζουν καν να σε κοιτάξουν έτσι και σε πετύχουν στη λαϊκή ή στο σούπερ μάρκετ. Δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσουν τί αφήνουν πίσω τους, φέρουν όμως τις ίδιες καλές αναμνήσεις στην καρδιά τους, όπως εσύ, αλλά ο εγωισμός τους δεν τους αφήνει να το παραδεχτούν. Οι αναμνήσεις είναι εκεί και μένουν εκεί.
Δυστυχώς, οι μνήμες των καλών εποχών δεν αρκούν, για να ξεπεραστούν τα προβλήματα σε μια φιλιά, όπως η διαλυμένη εμπιστοσύνη και ο θυμός. Όταν συμβαίνει αυτό, είναι καλό να θάψεις βαθιά μέσα σου τα καλά και να είσαι ευγνώμων, που έμαθες κάτι απ’ όλα αυτό και απέκτησες εμπειρίες.
Κάνοντας αυτό, θα συνειδητοποιήσεις ότι αξίζει περισσότερο να «ξοδεύεις» την ενέργειά σου στους φίλους αυτούς, που φωτίζεται το πρόσωπό τους, όταν σε βλέπουν, αντί να χαλιέσαι για περασμένα μεγαλεία.
Πηγή: scarymommy.com