Ξεκίνησα τα αντικαταθλιπτικά περίπου στα 19 μου. Είχα προβλήματα με την κατάθλιψη χρόνια πριν, αλλά ήταν η πρώτη φορά που παραδέχτηκα το πρόβλημά μου και απευθύνθηκα σε γιατρό. Ήταν η πρώτη φορά που το συζητούσα με κάποιον.
Η προσαρμογή στη νέα μου ζωή με τα αντικαταθλιπτικά ήταν δύσκολη. Τις πρώτες μέρες, το αντικαταθλιπτικό που μου πρότεινε ο γιατρός με έκανε να νιώθω υπνηλία σε τέτοιο βαθμό που με έπαιρνε ο ύπνος στο πανεπιστήμιο και στη δουλειά. Έπρεπε να το δοκιμάσω σε πολλές και διαφορετικές χρονικές στιγμές μέχρι να βρω τί μου ταίριαζε καλύτερα – τελικά η λήψη του ακριβώς πριν το βραδινό ύπνο με βοήθησε να γλιτώσω τις περισσότερες από τις ενοχλητικές παρενέργειές του.
Σιγά-σιγά, το φάρμακο με βοήθησε να θέσω υπό έλεγχο το πρόβλημά μου. Άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα, πιο καθαρό το μυαλό μου και μια αίσθηση ευφορίας, που μέχρι τώρα βίωνα μόνο στις πολύ καλές μέρες μου. Ήταν αναμενόμενο από τη στιγμή που είχα ξεκινήσει φαρμακευτική αγωγή. Το πρόβλημά μου δεν το είχα ξεπεράσει, εξακολουθούσα να έχω κατάθλιψη, αλλά τουλάχιστον μπορούσα να διαχειριστώ τα συμπτώματά μου για πρώτη φορά.
Μετά τους πρώτους μήνες, παρατήρησα μια ακόμη αλλαγή στο σώμα μου. Η όρεξή μου για σεξ είχε εξαφανιστεί. Συνήθιζα να αυνανίζομαι σχεδόν κάθε μέρα πριν ξεκινήσω τα αντικαταθλιπτικά, ενώ από τότε που τα ξεκίνησα δεν το είχα κάνει ούτε μία φορά. Δεν υπήρχε καμία επιθυμία, καμία διάθεση. Άρχισα να αισθάνομαι περίεργα, σαν να είχα χάσει ένα μέρος της ταυτότητάς μου.
Δεν θυμάμαι πότε άρχισα ξανά να αυνανίζομαι και να θέλω να κάνω σεξ, αλλά και πάλι, όταν μου ήρθε η διάθεση, αντιμετώπισα ένα νέο πρόβλημα. Στο παρελθόν μέσα σε 5 λεπτά είχα φτάσει σε οργασμό. Τώρα με τα αντικαταθλιπτικά δεν μπορούσα με τίποτα, όση ώρα κι αν περνούσε, όσες προσπάθειες και αν κατέβαλλα. Στο τέλος έπεφτα στο κρεβάτι κατάκοπη και απογοητευμένη με τον εαυτό μου και πάνω απ’ όλα, ανικανοποίητη.
Για μήνες, όσες ορμές και αν είχα, σε οργασμό δεν μπορούσα να φτάσω. Ένιωθα άσχημα και δεν το έλεγα σε κανέναν, ούτε καν στο γιατρό μου. Εκείνη την εποχή ήμουν μόνη και ένιωθα μόνη. Στο τέλος άρχισα να σκέφτομαι ότι ίσως και να προτιμούσα τις γυναίκες και όχι τους άντρες και δεν το ήξερα.
Η απογοήτευσή μου με την κατάστασή μου άρχισε να γενικεύεται και σε άλλες πτυχές της ζωής μου. Έκανα σύντομες σχέσεις, που δεν κρατούσαν πάνω από μέρες, εβδομάδες, άντε μήνες. Όλοι μου φταίγανε. Όλα με ενοχλούσαν. Κάποια στιγμή η κολλητή μου, μου έκανε μια αθώα πλάκα και εγώ αντί να γελάσω, έβαλα τα κλάματα. Όταν της είπα τί μου συνέβαινε, με «μάλωσε» λέγοντάς μου ότι είναι φυσιολογικό να υπάρχει έλλειψη σεξουαλικής διάθεσης, όταν παίρνει κάποιος αντικαταθλιπτικά, αλλά φταίω γιατί δεν έχω αναφέρει ακόμη τίποτα στο γιατρό μου και το περνάω όλο μόνη μου. Είχε δίκιο. Ήταν γιατρός μου και έπρεπε να ξέρει τα πάντα αν ήθελα να δω πραγματική βελτίωση. Έπρεπε να ξέρει ότι τα χάπια με έκαναν να νιώθω ζάλη και υπνηλία και πως επηρέαζαν τη σεξουαλική μου διάθεση.
Όσο αμήχανα και αν ένιωθα το ήξερα ότι έπρεπε να πάω. Έκλεισα ραντεβού μαζί του και του είπα τα πάντα. Δεν αντέδρασε, ούτε βλεφάρισε καν. Θα είχε ακούσει τα ίδια εκατοντάδες φορές. Με καθησύχασε, όπως η κολλητή μου και μου είπε ότι όλα αυτά είναι φυσιολογικά και ότι είναι παρενέργειες των φαρμάκων. Αν δεν διακόψουμε το φάρμακο, όλα αυτά τα συμπτώματα θα συνεχιστούν. Πρότεινε να αλλάξουμε αντικαταθλιπτικά για να δούμε αν θα πήγαινε καλύτερα. Μου έδωσε συμβουλές για το πώς μπορώ να μετατρέψω την απογοήτευσή μου σε κάτι δημιουργικό. Ξεκίνησα χειροτεχνία φτιάχνοντας κοσμήματα, τσάντες και πλεκτά. Στο τέλος άνοιξα δική μου επιχείρηση και τα πάω πολύ καλά.
Η νέα φαρμακευτική αγωγή με έσωσε. Ο γιατρός μου είχε δίκιο και η σεξουαλική μου διάθεση επανήλθε λίγους μήνες αφού άλλαξα αγωγή. Ένιωσα μεγάλη ανακούφιση και άρχισα να αισθάνομαι και πάλι φυσιολογική. Χαίρομαι που άλλαξα αγωγή αν και το Celexa με βοήθησε και αυτό πολύ. Παίρνω ακόμα αντικαταθλιπτικά και οι ορμές μου έχουν καμιά φορά σκαμπανεβάσματα, αλλά καμία σχέση με πριν. Νιώθω άνετα, νιώθω καλά και νιώθω ήρεμη. Όλα άλλαξαν, αλλά προς το καλύτερο.
Πηγή: sheknows.com