Οι γονείς μου έφυγαν νωρίς από τη ζωή και δεν τους ευχαριστήθηκα. Σκοτώθηκαν στον βομβαρδισμό της Κέρκυρας. Υπήρχε δυστυχία. Φτώχεια. Έπρεπε να ζήσουν τ’ αδέρφια μου κι εγώ. Μου άρεσε το τραγούδι. Έτσι αποφάσισα να τραγουδήσω σε μικρά κεντράκια του νησιού.
Ήρθα στην Αθήνα και η πρώτη μου δουλειά ήταν με τον Μίμη Τραιφόρο. Μέχρι το ’54 μόνο τραγουδούσα.
Κάποια στιγμή, στο θέατρο της Σοφίας Βέμπο, μου έδωσαν να κάνω ένα νουμεράκι παράλληλα με τα τραγούδια που έλεγα.
Δεν είχα σκεφτεί να γίνω ηθοποιός. Πίστεψαν από την αρχή ότι είμαι καλή, εγώ δεν το πίστευα.
»Ρε συ, Μίμη, φοβάμαι πως δε θα τα καταφέρω», εκμυστηρεύτηκα στον Τραιφόρο.
Ο κόσμος χειροκροτούσε για να βγω. Εγώ δεν έβγαινα, ώσπου με έσπρωξε στη σκηνή ο Μίμης. Έτσι βγήκα, και καθιερώθηκα πλέον ως ηθοποιός.
Δυο χρόνια μετά, ήρθε η πρώτη πρόταση για τον κινηματογράφο. Με φώναξαν να κάνω μια Κερκυραία, η οποία εγκαταλείπει το νησί της και πάει στην Αθήνα.
»Πρωτευουσιάνικες Περιπέτειες» ο τίτλος της ταινίας. Είχε επιτυχία. Κόψαμε 100.000 εισιτήρια. Η μία ταινία διαδεχόταν την άλλη.
Ήθελα ο κόσμος να με χειροκροτεί, όμως δε φανταζόμουν ποτέ ότι κάποια μέρα οι θαυμαστές μου θα σήκωναν στα χέρια τους
το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινα στις τουρνέ μου.
Δεν ήμουν η ωραία, δεν ήμουν η απρόσιτη. Ωραία ήταν η Αλίκη. Ωραία ήταν η Τζένη. Εγώ ήμουν η Ρένα τους. Και δεν ήθελα κάτι παραπάνω.
Δεν έπαιξα ποτέ δράμα. Με έβλεπαν όλοι σαν κωμική ηθοποιό και απορούσα γιατί.
Δε βλέπω τις ταινίες μου. Ποτέ δε μου άρεσε ο εαυτός μου στο πανί.
Δεν προκάλεσα ίντριγκες και σκάνδαλα. Με προσκαλούσαν σε πάρτι και δεν πήγαινα.
Τελείωνα τα γυρίσματα και πήγαινα σπίτι μου. Σπίτι – δουλειά, δουλειά – σπίτι.
Η καριέρα μου με εμπόδισε να κάνω παιδιά. Ίσως ακούγεται σκληρό αλλά είναι η αλήθεια.
Φοβήθηκα και το γεγονός ότι, λόγω της δουλειάς, θα τα παραμελούσα. Ήταν ένα από τα μεγάλα λάθη μου.
Δούλεψα πολύ σκληρά στη ζωή μου. Βασανίστηκα για 50 χρόνια και τι έκανα; Ένα διαμέρισμα και δούλευα νυχθημερόν.
Με κουράζει να σκέφτομαι το χτες.
Ρένα Βλαχοπούλου
Σαν σήμερα, το 2004, έφυγε από τη ζωή.
…………………………………………………………………………………………………
Αποσπάσματα από συνέντευξη στον δημοσιογράφο Νίκο Νικόλιζα.