Τι μπορεί να καταφέρει ένας άνθρωπος που βαριέται να περπατάει μόνος του και αναζητά συντροφιά στα μικρά του ταξίδια εντός των ορίων της πόλης των Πατρών; Μπορεί να καταφέρει να … συγχρονίσει τα βήματά του με δεκάδες άλλους ανθρώπους, να κάνει φίλους, να αλλάξει τα πρωινά της Κυριακής του και να κοιτάξει την Πάτρα αλλά και τη ζωή από …ψηλά, από εκεί που δεν φτάνει εύκολα η ματιά μας, η εγκλωβισμένη στα γραφεία και τις οθόνες.
Κάπως έτσι η ανάγκη του ενός έγινε η ανάγκη άλλων 90 τουλάχιστον ανθρώπων που συναντήθηκαν μέσω της τεχνολογίας και των social media και έφτιαξαν μια πολυπληθή συντροφιά, τους «Πεζοπόρους της Πάτρας» οι οποίοι κάθε πρωί Κυριακής είναι σίγουροι για ένα τουλάχιστον πράγμα: ότι δεν θα πλήξουν, θα αθληθούν και θα γνωρίσουν μια άλλη πλευρά της Πάτρας.
Η πρόσκληση είναι ανοικτή για όλους και κάθε φορά ανανεώνεται. Οποιοσδήποτε μπορεί να πάρει τα… πόδια του και να ακολουθήσει.
Υπεύθυνος για αυτούς τους πεζοπόρους που κλείνουν τρία χρόνια διαδρομής, είναι ο Μάκης Χαλκιόπουλος, συνταξιούχος καθηγητής Χημείας, πρώην διευθυντής του Γυμνασίου Κάτω Αχαΐας και πρώην πρόεδρος του Ορειβατικού Συλλόγου Πάτρας.
Όλα ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 2017 κάπως έτσι….
«Κινητήριος δύναμη ήταν η δική μου ανάγκη να περπατάω στους δρόμους. Περπατούσα πάντοτε, έτσι θυμάμαι τον εαυτό μου, γιατί από μαθητής ήμουνα μέλος του Ορειβατικού συλλόγου της Πάτρας και ανέβαινα στα βουνά» λέει ο κ. Χαλκιόπουλος. «Περάσανε όμως τα χρόνια και τώρα αρχίζω να μην μπορώ να ακολουθήσω στις κορυφές τα νεαρά παιδιά από τα οποία είναι γεμάτος ο Ορειβατικός. Άρχισα τότε να σκέφτομαι περιπάτους στην Πάτρα και αναλογίστηκα “γιατί να περπατάω μόνος μου;” Aς βγάλω μια ανακοίνωση να περπατάω και με παρέα. Ήταν όταν κατάλαβα πόσες μεγάλες δυνατότητες δίνει το ίντερνετ και το facebook στο πώς θα ειδοποιηθούν όσοι θέλουν να περπατάμε μαζί. Έβγαλα λοιπόν μια ανακοίνωση στο δικό μου το facebook του τύπου “εγώ κύριοι την τάδε μέρα θα περπατήσω από εκεί μέχρι εκεί. Και ξεκινάμε την τάδε ώρα από εκεί”. Η πρώτη διαδρομή ήταν με εκκίνηση από την πλατεία Όλγας και ανέβασμα στο Δασύλλιο και την περιοχή του Ασυρμάτου. Ανταποκρίθηκαν σε αυτό 11 άνθρωποι.
Με εξέπληξαν. Είχα σκεφτεί ότι αν έρθουν δυο-τρεις θα ήταν μια χαρά.
Τη δεύτερη Κυριακή μαζεύτηκαν 30. Ήταν εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα το έμαθαν άνθρωποι που δεν τους ήξερα που το έμαθαν ο καθένας από τον φίλο του φίλου. Στην αρχή βοήθησε πολύ και η Οικολογική Κίνηση Πάτρας της οποίας είμαι μέλος».
Η παρέα μεγάλωσε
Η παρέα στη συνέχεια μεγάλωσε πολύ. Στην συνάντηση της περασμένης Κυριακής ήταν πάνω από 90 τα άτομα που ακολούθησαν τη διαδρομή ενώ οι «Πεζοπόροι της Πάτρας» δεν είναι πλέον ποτέ λιγότεροι από 50 όποιες και αν είναι οι καιρικές συνθήκες. Οι ομορφιές που προσφέρει η Πάτρα «νικούν» τον καιρό.
«Η πόλη μας είναι πανέμορφη, εμείς δεν την προσέχουμε. Έχει τα πάντα, θάλασσα, βουνό, ήπιες ανηφόρες, κατηφόρες, είναι καταπράσινη ακόμη και αυτή την εποχή που είναι ακόμη χειμώνας» λέει ο κ. Χαλκιόπουλος. «Επειδή η Πάτρα έχει βουνό και θάλασσα, ανεβαίνοντας προς τα πάνω αλλάζει τελείως το τοπίο και έχεις φοβερή θέα. Στην Καλλιθέα την Κυριακή είδαμε και τις ανθισμένες αμυγδαλιές… Εκτός πόλης είναι όλα υπέροχα. Όταν κυκλοφορείς μέσα στην πόλη είναι τα προβλήματα».
Φοιτητές και 80άρηδες
Στους «Πεζοπόρους της Πάτρας θα δεις πολλούς φοιτητές, αλλά θα δεις και άτομα μέσης και μεγάλης ηλικίας με τους μεγαλύτερους να κοντεύουν τα 80! Στην ανακοίνωση που βγάζει κάθε Τετάρτη στο facebook ο κ. Χαλκιόπουλος περιγράφονται τα χαρακτηριστικά της διαδρομής, έτσι ώστε να γνωρίζει ο κάθε περιπατητής τις συνθήκες και να ξέρει αν μπορεί να τα βγάλει πέρα, ιδίως στις ανηφόρες.
« Όταν περπατάμε παρέα και μιλάμε δεν κουραζόμαστε, ή μάλλον δεν το καταλαβαίνουμε ότι κουραζόμαστε. Φτάνουμε κάποια στιγμή στον προορισμό μας ψηλά, κοιτάμε κάτω και λέμε «Εγώ ήρθα εδώ;»
Συγκεντρώσεις και προσυγκεντρώσεις
Ο περισσότερος κόσμος που έχει δηλώσει παρών για περίπατο είναι 95 άτομα και ήταν για τη διαδρομή από Ολύμπιο έως Βούντενη.
Τα ραντεβού δίνονται κάθε Κυριακή πρωί (σπανίως απόγευμα για θέα του δειλινού κλπ). Η αύξηση του αριθμού των περιπατητών αναδεικνύει και τα προβλήματα της πόλης.
«Π.χ. ψάχνουμε χώρους μεγάλους να παρκάρουμε τα αυτοκίνητα στην εκκίνηση. Είναι πρόβλημα γιατί 40 αυτοκίνητα π.χ δεν χωράνε πουθενά. Επίσης κάνουμε και προοσυγκεντρώσεις για να μαζεύονται αυτοί που δεν γνωρίζουν το δρόμο προκειμένου να φτάσουμε στο χώρο εκκίνησης. Μην σας κάνει εντύπωση, είναι πολλοί που μένουν χρόνια στην Πάτρα αλλά δεν γνωρίζουν την Πάτρα. Ιδίως περιοχές που είναι έξω από το κέντρο. Μπαίνουν λοιπόν οδηγοί μπροστά που γνωρίζουν το χώρο και ακολουθούν οι άλλοι».
Κάποιοι εμφανίζονται στις συναντήσεις δύο με τρεις φορές το χρόνο και κάποιοι κάθε Κυριακή. Με τον καιρό αναπτύσσονται παρέες. Ο διαδρομές προσφέρονται και για φωτογραφίες για αυτό και ακολουθούν πολλοί ερασιτέχνες φωτογράφοι που αργότερα τις μοιράζονται με τους φίλους τους στο facebook.
«Βρίσκουμε παντού σκουπίδια»
Όσο για τα ευρήματα ακόμη και στα κρυφά ή απομακρυσμένα σημεία της Πάτρας;
«Αυτό που βρίσκουμε και μας στεναχωρεί πολύ είναι σκουπίδια και μάλιστα καινούργια. Την Κυριακή π.χ. σε ένα πανέμορφο πευκοδάσος πίσω από την Καλλιθέα, κάποιοι είχαν πετάξει σχεδόν καινούργιους καναπέδες. Φανταστείτε πόση ταλαιπωρία πέρασαν, να φορτώσουν τους καναπέδες, να χαλάσουν το αμάξι τους στον κακό δρόμο, να πάνε να τους παρατήσουν στο δάσος, αντί να τους πάνε π.χ. δίπλα στον κάδο της γειτονιάς να τους πάρει η ειδική υπηρεσία του δήμου. Δεν αλλάζουμε οι Έλληνες».
Της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου
(από εφημερίδα 7 Μέρες Ενημέρωση)
Πηγή: dete.gr