«Μόλις τελειώσω τη δουλειά μου, πηγαίνω στο κέντρο ημέρας και μετά στο υπνωτήριο. Έτσι γεμίζουν οι μέρες μου. Μερικές φορές στο δρόμο για το κέντρο σταματάω για να πιω έναν χυμό.
Φίλους είχα, αλλά δεν θέλω να τους συναντήσω. Είναι χρήστες και θέλω να κρατηθώ όσο πιο μακριά γίνεται από τον κύκλο αυτό. Θέλω να αλλάξω ζωή, να ζήσω.
Αυτό που θέλω τώρα είναι να «καθαρίσω», να βρω μια συντροφιά. Είναι δύσκολο να είσαι μόνος. Και να νοικιάσω σπίτι, τι να το κάνω; Να πηγαίνω μόνο για να φάω; Το σπίτι έχει αξία όταν έχεις κάποιον να πεις μια κουβέντα, να γελάσεις, να τσακωθείς».
Αυτά μας εκμυστηρεύτηκε, μεταξύ πολλών άλλων, ο Νοντάρι Μπουρναντζε, ο άνθρωπος της «σχεδίας», που μοιράστηκε μαζί μας την ιστορία του.
Διαβάστε την στην τελευταία σελίδα του τεύχους #79 (Μάρτιος 2020) που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης.