Από μικρή ονειρευόμουν πως θα γίνω χορεύτρια. Παρόλο που κέρδισα μια υποτροφία χορού για τη Γερμανία, η μητέρα μου απέκλεισε το ενδεχόμενο, λέγοντάς μου ότι θα έπρεπε να εργαστώ, όπως και η αδερφή μου, στην Εθνική Τράπεζα.
Στις εξετάσεις έγραψα πάνω στο χαρτί:
»Δε μ’ ενδιαφέρει να προσληφθώ, με πιέζουν, ευχαριστώ.»
Το 1954 συμμετείχα στο χορό, στην πρώτη παράσταση των Επιδαυρίων, τον Ιππόλυτο.
Έμεινα στο Εθνικό Θέατρο πέντε χρόνια και ήταν μεγάλο σχολείο.
Καθημερινά δίπλα σε ιερά τέρατα, όπως η Κατίνα Παξινού, ο Αλέξης Μινωτής, η Άννα Συνοδινού και πόσοι άλλοι.
Μόλις πήρα την άδεια ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο, ακολούθησα με πρωταγωνιστικό ρόλο τον Ντίνο Ηλιόπουλο σε περιοδεία.
Αμέσως μετά γνωρίστηκα με τον Δημήτρη Χορν.
Δεν είχα καμιά αυτοπεποίθηση αλλά χάρη στη μεγάλη του επιμονή, με έκανε συμπρωταγωνίστριά του στο »Ρομαντσέρο» του Ζακ Ντεβάλ.
Έμεινα μαζί του μέχρι και την μουσικοθεατρική παράσταση »Οδός Ονείρων». Εκεί, συναντήθηκα με την αφρόκρεμα της εποχής. Μάνος Χατζιδάκις, Αλέξης Σολομός, Νίκος Γκάτσος.
Όταν άρχισε να μου διαβάζει ο Χατζιδάκις τη »Μαύρη Φορντ», έβαλα τα κλάματα, δε μου άρεσε καθόλου.
Έρχεται ο Χορν και μου λέει: »Δεν έχεις ιδέα. Από την Οδό Ονείρων θα μείνουν: »Η Μαύρη Φορντ» και το »Ηθοποιός Σημαίνει Φως» που λέω εγώ.»
Ενώ έχω παίξει σε 130 θεατρικά έργα, ο κόσμος με ξέρει από τις ταινίες.
Ήταν πιο εύπεπτες, είχαν πιο σύγχρονα θέματα και σε έκαναν να γελάς.
Με τον Κουν όμως ήμουν μια άλλη. Ο κινηματογράφος, ήταν βέβαια, ένας τρόπος να βγάζεις χρήματα, ιδιαίτερα για μένα που δεν ήμουν πλούσια.
Αγαπώ τις παλιές ταινίες, τις αγαπά και ο κόσμος. Νομίζω πως τις βλέπουν μέχρι σήμερα, γιατί περιέγραφαν θέματα της διπλανής πόρτας, δοσμένα από πολύ καλούς συγγραφείς που δυστυχώς δε ζουν σήμερα.
Ποιον να πρωτοθυμηθώ; Τον Δημήτρη Ψαθά, τον Νίκο Τσιφόρο, τον Ασημάκη Γιαλαμά, τον Αλέκο Σακελλάριο.
Όταν η τηλεόραση προβάλλει τις ταινίες μου, νιώθω ευχάριστα, σα να βλέπω παλιές φωτογραφίες. Σκέφτομαι πως υπήρξα πιο νέα και πιο ευτυχής, γιατί εκείνες οι εποχές ήταν πιο ανάλαφρες.
Αλλά δεν είμαι πολύ της νοσταλγίας. Δε στέκομαι στο χτες. Το ένα μου πόδι πατάει στο σήμερα και το άλλο στο αύριο.
Μάρω Κοντού
Πηγές; kathimerini. gr, συνέντευξη στη Τασούλα Επτακοίλη
lifo. gr, συνέντευξη στον Χρήστο Παρίδη
popaganda. gr, συνέντευξη στη Ζωή Παρασίδη