Το τρέξιμο μέσα στη νύχτα μπορεί να μην είναι και η πιο συνηθισμένη αντίδραση για έναν ασθενή, που έμαθε ότι πάσχει από καρκίνο του μαστού στο τέταρτο στάδιο, αλλά αυτό ανακούφιζε τη Ronda Carter: να τρέχει. Νωρίτερα το 2008 σε ηλικία 43 ετών διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού πρώτου σταδίου, αλλά κατάφερε να το ξεπεράσει. Πλέον μπορούσε να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη και να κάνει τη δουλειά των ονείρων της: να συνεχίσει την καριέρα της στη συγγραφή.
Ήταν ικανοποιημένη από την πορεία της. Ζούσε το απόλυτο όνειρο, όταν ο καρκίνος επέστρεψε για να πάρει την εκδίκησή του το 2012. Είχε κάνει μετάσταση στους πνεύμονες και τα οστά. Το τρέξιμο ήταν και αυτή τη φορά η ανακούφισή της. Αφού άφησε ένα χρονικό διάστημα να περάσει μέχρι να βρει τρόπο να διαχειριστεί τον πόνο εξαιτίας της ασθένειάς της, την κόπωση που αισθανόταν και τα απανωτά ραντεβού με τους γιατρούς, ξεκίνησε και πάλι το τρέξιμο.
«Για πρώτη φορά στη ζωή μου, μου άρεσε να τρέχω. Με ηρεμούσε, με ανακούφιζε. Ξεκίνησα με λίγα μέτρα και στο τέλος έφτασα πάνω από τα 5 χιλιόμετρα».
Η Ronda, αν και ασθενής με καρκίνο στο 4ο στάδιο, ξεκίνησε και άρση βαρών για να αυξήσει την ενέργειά της. Έφτιαξε το δικό της μη κερδοσκοπικό οργανισμό για να βοηθήσει άλλους ασθενείς με καρκίνο και έγινε πρεσβευτής του Ιδρύματος US Pain Foundation, το οποίο δραστηριοποιείται σε ασθενείς με καρκίνο και αναζητά τρόπους αντιμετώπισης του πόνου που προκαλεί η ασθένεια αυτή. Επίσης δημιούργησε ομάδα στο Facebook για να βοηθήσει και να στηρίξει γυναίκες με την ίδια ασθένεια.
Καρκίνος και μάλιστα 4ου σταδίου είναι η χειρότερη διάγνωση που μπορεί να υπάρξει. Ωστόσο δεν το έβαλε κάτω. Αποφάσισε να ζήσει την κάθε στιγμή σαν να ήταν η τελευταία και να γνωριστεί με ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες δεν θα συναντούσε ποτέ. Πιστεύει πως η ζωή της θα ήταν άχαρη και ανούσια, αν δεν της είχε συμβεί αυτό που της συνέβη.
Παρά το γεγονός ότι είχε ξεκινήσει ήδη θεραπεία στη Νέα Υόρκη αποφάσισε να επιστρέψει με το σύζυγό της στην πατρίδα της, τη νότια Καρολίνα. Καθώς η θεραπεία συνεχιζόταν, η ακτινοβολία άρχισε με επηρεάζει τη σπονδυλική της στήλη και τους πνεύμονές της. Μετά από δύο χρόνια τακτικής άσκησης, πλέον η Ronda έπρεπε να αρκεστεί στο βάδην και τους περιπάτους.
Το 2014 σκέφτηκε κάτι που θα άλλαζε τη ζωή πολλών ασθενών. Στις αίθουσες αναμονής στα διάφορα κέντρα θεραπείας που πήγαινε, παρατηρούσε τις άλλες ασθενείς. Κάποιες φαινόντουσαν τρομοκρατημένες, άλλες πιο αισιόδοξες, άλλες περισσότερο σκεπτικές, όλες τους όμως ανεξαιρέτως είχαν αφεθεί. Δεν φρόντιζαν τους εαυτούς τους και αυτό ήταν αναμενόμενο με δεδομένο το ότι είχαν αυτό το «τέρας», που λέγεται καρκίνος, να νικήσουν. Άφησαν στην άκρη φροντίδα, περιποίηση, ομορφιά και εστίασαν στα σοβαρά προβλήματα υγείας τους.
«Αποφάσισα να επισκεφτώ όσα περισσότερα κέντρα και νοσοκομεία μπορούσα και να μοιράσω στις γυναίκες αυτές δωράκια: προϊόντα περιποίησης για το πρόσωπο και το σώμα τους».
Έτσι σιγά-σιγά ίδρυσε τον δικό της μη κερδοσκοπικό οργανισμό με το όνομα «A Closer Look». Επέλεξε το όνομα αυτό για να τιμήσει τις γυναίκες, οι οποίες αντιμετωπίζουν για δεύτερη φορά στη ζωή τους τον καρκίνο.
Από την εμπειρία της και από όσα είχε ακούσει από τους γύρω της, συχνά οι γυναίκες που έρχονταν αντιμέτωπες με την ασθένεια δεύτερη και τρίτη φορά, έμεναν μόνες τους λόγω της αδυναμίας των δικών τους ανθρώπων να τους συμπαρασταθούν ξανά. Δεν έχουν όλοι το ψυχικό σθένος να περάσουν μία τέτοια δοκιμασία δεύτερη φορά, ενώ άλλοι ίσως να μην έχουν τη διάθεση. «Ήθελα η κοινωνία να εστιάσει στις γυναίκες αυτές και να τους συμπαρασταθεί. Το είχαν ανάγκη».
Αποφάσισε να βάλει σε εφαρμογή ένα πολύ έξυπνο σχέδιο, που ονομάστηκε «δωροσακούλα». Προσέγγισε φίλους, γείτονες και αγνώστους και με τη βοήθεια μιας καλής της φίλης προμηθεύτηκε καλλυντικά και προϊόντα ομορφιάς σε έκπτωση, όπως ενυδατικές κρέμες, γαλακτώματα και λοσιόν καθαρισμού, balm για τα χείλη και πολλά άλλα ακόμα. Επίσης συνεργάστηκε με μία τοπική εταιρεία που την προμήθευσε χειροποίητα σαπούνια σε τιμή κόστους. Με τα προϊόντα αυτά έφτιαχνε τις δωροσακούλες της, τις οποίες παρέδιδε προσωπικά στις «συναγωνίστριές» της. Το κάθε δώρο αποσκοπούσε στη δημιουργία μιας μακροχρόνιας φιλίας και στις περισσότερες περιπτώσεις το πέτυχε. Άλλοι συνέβαλαν οικονομικά. Οι φοιτητές από το τοπικό πανεπιστήμιο τη βοήθησαν να οργανωθεί και της παρείχαν τις επιστημονικές τους γνώσεις και συμβουλές.
Γνωρίστηκε στο Διαδίκτυο μέσω ενός φόρουμ υποστήριξης γυναικών με καρκίνο του μαστού με μία κοπέλα ονόματι Candy. Ξεκίνησε με το αυτοκίνητό της και οδήγησε μισή ώρα πήγαινε και μισή ώρα έλα για να της παραδώσει προσωπικά το δώρο της. Η Candy όχι μόνο έπασχε από καρκίνο, αλλά είχε και μία κόρη με Σύνδρομο Down και ανησυχούσε πολύ για το τι θα συνέβαινε στο παιδί, αν εκείνη έφευγε από τη ζωή.
Αυτή η «δωροσακούλα» ήταν η αιτία να γίνουν οι δύο αυτές γυναίκες πολύ καλές φίλες. Έπαιρναν συχνά τηλέφωνο η μία την άλλη και συναντιόντουσαν όσο πιο συχνά μπορούσαν. Δυστυχώς η Candy δεν τα κατάφερε. Ο θάνατός της στοίχισε πολύ στη Ronda και ήταν μία από τις αιτίες που αποφάσισε να αφήσει για λίγο στην άκρη το σχέδιό της και να ασχοληθεί περισσότερο με την υγεία της. Η Ronda στάθηκε όσο κανένας στην οικογένεια και παρέχει μέχρι και σήμερα βοήθεια και υποστήριξη στο σύζυγό της και την κόρη της. Και να φανταστείς ότι όλα ξεκίνησαν από μία «δωροσακουλα».
«Όταν πρωτοξεκίνησα, δεν περίμενα να συναντήσω τόσες πολλές γυναίκες να είναι τόσο κοντά στο θάνατο. Δεν ήμουν προετοιμασμένη για κάτι τέτοιο. Η κατάσταση αυτή αποτελεί μία σκληρή υπενθύμιση της θνησιμότητας μας. Κανείς δεν θα ζήσει για πάντα, αλλά και κανείς δεν πρέπει να υποφέρει με αυτό τον τρόπο».
Τον τελευταίο χρόνο η Ronda έχει μειώσει κάπως τη δραστηριότητα της. Λίγο ο θάνατος της Candy, λίγο το μεγάλο σωματικό και ψυχικό σθένος που απαιτείται για να τα βγάλει πέρα, κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει την ασθένεια της και να συνεχίσει παράλληλα το έργο της. Έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα στα δύο και στην παρούσα φάση επέλεξε την υγεία της.
Συνεχίζει το τρέξιμο και την άρση βαρών και καμαρώνει που παρά τα 54 χρόνια της ξεπερνά σε δύναμη και αντοχή πολλούς άντρες φίλους της.
Όπως πολύ καλά γνωρίζουν όσοι έχουν περάσει μεταστατικό καρκίνο, η Ronda κάνει εξετάσεις κάθε μήνα και κάθε μήνα καρδιοχτυπά για τα αποτελέσματα. Είναι σε ύφεση η επέστρεψε; Είναι νωρίς, είναι αργά, είναι επιθετικός; Έζησε πολλά και ξέρει ότι ο καρκίνος είναι σαν μία καταιγίδα που έρχεται και τα σαρώνει όλα. Ωστόσο είναι δυνατή και με τη δράση της βοήθησε και άλλες γυναίκες να παραμείνουν δυνατές και να το ξεπεράσουν.
Πηγή: womansday.com