Αν βρεθεί κανείς στην Β’ Παιδιατρική κλινική του Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού», θα βρει στα δεξιά του διαδρόμου, λίγο μετά τα επείγοντα, μια πόρτα. Αυτή οδηγεί σε ένα δωματιάκι 26 τ.μ. με δύο γραφεία, ένα εξεταστήριο, όμορφες ζωγραφιές στον τοίχο και πολλά παιχνίδια για τους μικρούς επισκέπτες. Όσο και αν φαίνεται μικρό, το έργο που γίνεται εδώ μέσα είναι πολύ μεγάλο. Τόσο μεγάλο που μπορεί να επηρεάσει ολόκληρες ζωές.
Σας φαίνεται περίεργο; Και όμως δεν είναι. Είναι η Μονάδα Φροντίδας για την Ασφάλεια των Παιδιών, που φτιάχτηκε από το ΕΛΙΖΑ, την εταιρεία κατά της Κακοποίησης του Παιδιού, και λειτουργεί από τον Ιούνιο του 2018 σε συνεργασία με την Β’ Παιδιατρική κλινική του Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού».
Εκεί, δεν αφήνουν την ευκαιρία να χαθεί, όπως μου εξηγούν η Αλεξάνδρα Σολδάτου, επίκουρη καθηγήτρια και υπεύθυνη της Μονάδας Φροντίδας και η Αφροδίτη Στάθη, διοικητική διευθύντρια του ΕΛΙΖΑ. Εκεί κάνουν ότι μπορούν, με τη συνεργασία των γιατρών και των νοσηλευτών, ώστε αν φτάσει ένα παιδί στο Παίδων με μελανιές που δεν δικαιολογούνται ή άλλα σημάδια κακοποίησης, να μην φύγει χωρίς να διερευνηθεί τι του έχει συμβεί. Και κυρίως, να μην ξαναγυρίσει με ακόμα πιο σοβαρή κακοποίηση.
Στη συζήτηση που κάναμε μέσα σε αυτά τα 26 τ.μ. είπαμε πολλά. Για τα περιστατικά που έχουν δει σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο λειτουργίας της Μονάδας. Για την προσπάθεια να μην υπάρχουν, όπως παλαιότερα, περιπτώσεις παιδιών που ενώ υπήρχαν τα σημάδια, κανείς δεν έκανε τίποτα. Για τη βαριά κακοποίηση αλλά και για τις περιπτώσεις των τραυματισμών από παραμέληση, που είναι πολύ πιο συχνοί από όσο φανταζόμαστε και θα μπορούσαν να αποφευχθούν με τη σωστή ενημέρωση του γονέα.
Τα αποτελέσματα από τον ενάμιση χρόνο λειτουργίας της Μονάδας φαίνονται ήδη. Όπως μου λέει η κα Σολδάτου, πριν αρχίσει τη λειτουργία της η Μονάδα, τα περιστατικά που εντοπίζονταν στο νοσοκομείο ήταν τρία με τέσσερα τον χρόνο. Ενώ μόνο το 2019, μετά την εκπαίδευση του προσωπικού του νοσοκομείο και τη λειτουργία της μονάδας, έχουν εντοπιστεί 60 περιστατικά. Η μεγάλη διαφορά φυσικά δεν σημαίνει ότι αυξήθηκαν τα περιστατικά κακοποίησης ή παραμέλησης. Απλά άρχισαν πλέον να τα βλέπουν και να κάνουν κάτι γι’ αυτό.
Τι είναι η χαμένη ευκαιρία
Όπως μου εξηγεί η κα Σολδάτου, σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, ένα στα τρία από τα παιδιά που φτάνουν στο νοσοκομείο με σοβαρή κάκωση, είχε προηγουμένως εξεταστεί από κάποιο γιατρό, είχε δει μια μελανιά και την είχε παραβλέψει.
Αυτή είναι χοντρικά η χαμένη ευκαιρία στα κακοποιημένα παιδιά. Η μελανιά που αγνοήθηκε, η παρέμβαση που δεν έγινε για να σταματήσει το κακό εν τη γενέσει του. Και δεν μιλάμε για τις περιπτώσεις που η υπόθεση έχει ήδη φτάσει στον εισαγγελέα, μιλάμε για τις περιπτώσεις που ακόμη είναι άγνωστη στο σύστημα και κάποιος γιατρός είδε κάτι ύποπτο και το παρέβλεψε.
«Για οποιαδήποτε κατάσταση έρθει το παιδί στο νοσοκομείο, όλοι θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση. Έστω ότι έρθει για έναν πυρετό και δει ο γιατρός ότι δεν κουνάει το ποδαράκι του, ή του πάρει την πίεση η νοσηλεύτρια και δει μελανιές», λέει η κα Σολδάτου. Φυσικά για να γίνει αυτό, εκπαιδεύτηκαν ειδικά γιατροί και νοσηλευτές ώστε να μην αφήνουν τέτοια στοιχεία να χαθούν.
Όπως μου εξηγεί η κα Στάθη, το όλο εγχείρημα φυσικά δεν ξεκίνησε το 2018 που άρχισε να λειτουργεί η μονάδα, αλλά το 2016, όταν άρχισε η εκπαίδευση του προσωπικού του νοσοκομείου, φτιάχτηκε το πρωτόκολλο που πρέπει να ακολουθείται σε τέτοιες περιπτώσεις και ευαισθητοποιήθηκε όλος ο μηχανισμός για το θέμα της κακοποίησης του παιδιού.
Της Αγγελικής Κουγιάννου
Πηγή: huffingtonpost.gr