Πώς αποφασίσατε να γίνετε ανάδοχη μητέρα ενός παιδιού από την Κένυα;
Ήταν κάτι που δεν είχα ξανασκεφτεί στο παρελθόν. Ένα βράδυ Παρασκευής χαζεύοντας ζωές άλλων στο Instagram έπεσα πάνω στη διαφήμιση της Action Aid – «Γίνε Ανάδοχος». Το ποσό συνεισφοράς ήταν 25 ευρώ μηνιαίως. Στην αρχή σκέφτηκα «πολλά χρήματα για να τα δίνεις κάθε μήνα» και αμέσως μετά «δίνεις τα μισά από αυτά για να παρακολουθείς στο Netflix… τέλειες ληστείες, τι εννοείς;». Λογομάχησαν ο καλός και ο κακός εαυτός και επικράτησε (ευτυχώς!) ο καλός.
Η επιλογή του φύλου ήταν τυχαία;
Μμμ, από μικρή έλεγα πως αν ποτέ αποκτήσω ένα δικό μου παιδί, θα ήθελα να είναι αγόρι. Έτσι αποφάσισα να γίνω ανάδοχος γονιός του Νichola που είναι οχτώ χρονών, μένει στο Μαράφα της Κένυας (το γκούγκλαρα και είδα πως είναι ένας απίστευτης ομορφιάς μυστηριακός τόπος με εντυπωσιακούς αμμόλοφους, κάτι ζωάκια που μοιάζουν με ουρακοτάγκους, φτωχοκάλυβα, ροζο-πορτοκαλο-κιτρινο-κοκκινο-καφέ ηλιοβασιλέματα ενώ η θερμοκρασία φτάνει μέχρι τους 50 βαθμούς Κελσίου). Μάλλον ο Nichola θα διψάει αρκετά συχνά μέσα στη μέρα… Για καλή του τύχη στα 500 μέτρα από το σπίτι υπάρχει πηγή με καθαρό νερό.
Ήταν εύκολη η όλη διαδικασία;
Ήταν ζήτημα του ενός λεπτού! Μπαίνεις στο site της Action Aid, πατάς πάνω δεξιά στην επιλογή «Γίνε Ανάδοχος», συμπληρώνεις τη φόρμα ενδιαφέροντος και νιώθεις ότι η μέρα σου σήμερα, δεν πήγε στράφι…
Μπορείς να αγαπήσεις κάποιον που δεν έχεις δει ποτέ από κοντά;
Μπορείς να μην αγαπήσεις ένα παιδί που υποφέρει;
Τι θέλετε να του στείλετε ή να του γράψετε στο πρώτο σας γράμμα;Τι θα του ζωγραφίζατε στην πρώτη ζωγραφιά που θα του στέλνατε;
Ιδανικά θα ήθελα να του στείλω ένα κοντέινερ γεμάτο σοκολάτες, παιχνίδια, ρούχα και παπούτσια, για εκείνον και τους φίλους του. Αυτό όμως, δεν γίνεται…. Θα αρκεστώ λοιπόν, σε μια ζωγραφιά που θα συμβολίζει έναν καλύτερο κόσμο για όλους μας!
«Ελπίζω να πηγαίνουν τα χρήματα για τις ανάγκες του παιδιού», γράψατε μεταξύ άλλων στο facebook. Έχετε ενδοιασμούς αν τελικά τα χρήματα καταλήγουν σ’ αυτά τα παιδάκια;
Στο ενημερωτικό φυλλάδιο που μου απέστειλαν υπογράμμιζαν ότι στα γράμματά μου προς το παιδί δεν επιτρέπεται να αναφέρω κάποιο επίθετο, διεύθυνση κατοικίας, οικονομική κατάσταση, θρήσκευμα κ.ο.κ. Αυτό κάπως με προβλημάτισε και ζήτησα επιπλέον διευκρινίσεις. Θέλω να πιστεύω όμως, στις αγαθές προθέσεις των ανθρώπων, στους αυστηρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς και στο καλό, που στο τέλος νικά!
Αν ήταν εφικτό, θα θέλατε να πάρετε κοντά σας αυτό το παιδί;
Δύσκολη ερώτηση αυτή… Ο Nicholas έχει οικογένεια όπως με ενημέρωσαν στην Action Aid. Έναν μπαμπά, μια μαμά και ένα ακόμη αδερφάκι. Φαντάζομαι θα είναι δεμένος μαζί τους και το τελευταίο πράγμα που θα επιθυμούσε είναι να τους αποχωριστεί. Θα ήθελα πάντως, να το γνωρίζω αν κάποια στιγμή χρειάζεται μια φιλοξενία ή μόνιμη διαμονή, λόγω ορφάνιας για παράδειγμα.
Σκέφτεστε να ταξιδέψετε στην Κένυα κάποια στιγμή;
Θα το ήθελα πολύ! Δεν θα κρύψω ότι το έχω ήδη φανταστεί αυτό το ταξίδι. Τη στιγμή που θα συναντηθούμε. Εγώ με τα κουτσοαγγλικά μου, ο Nicholas με τα «giriama», μια τοπική διάλεκτο που χρησιμοποιούν στο σπίτι του, δεν θα βγάλουμε ποτέ άκρη (γέλια). Από την άλλη αισθάνομαι ότι περισσεύει η γλώσσα, η σωστή ορθοφωνία και ο καλός συντακτικός στο «είσαι καλά;», «τρως;», «σ΄ αγαπώ», «χάρηκα», «είσαι όμορφος», «αντίο». Να! Ίσως η ζωγραφιά που του στείλω να δείχνει ανθρώπους που τρώνε, χαίρονται, αγαπάνε και αποχωρίζονται για να συνεννοηθούμε ευκολότερα!
Τι χρειάζεται σήμερα ένα παιδί περισσότερο απ’ όλα;
Αγάπη, φροντίδα, χάδι, ωραίες εικόνες, ωραίους ανθρώπους δίπλα του, ένα «εγώ είμαι εδώ, μην φοβάσαι», και ξανά αγάπη, και αγκαλιά και να του αφήσουμε έναν πιο δίκαιο κόσμο.
Γιατί ο κόσμος μας είναι τόσο άνισος;
Γιατί είναι άδικος…
Πηγή: protothema.gr