Μου αρέσει να περνάω τις καλοκαιρινές, αλλά και τις χειμερινές μου διακοπές σε μεγάλα ξενοδοχεία. Έχω ανάγκη την περιποίηση και τη χλιδή, που μου προσφέρουν, την ξεκούραση, το πρωινό, το βραδινό, όλα, όσα σου προσφέρουν. Τα παιδιά παίζουν στην πισίνα ή στον παιδότοπο του ξενοδοχείου και είναι και αυτά χαρούμενα. Μου αρέσει, που δεν χρειάζεται να μαγειρέψω και που τρώω ό, τι θελήσει η καρδιά μου χωρίς να κουραστώ, για να το ετοιμάσω. Βαρέθηκα τα ωμά, άνοστα τοστάκια με ζαμπόν και τυρί. Εκεί τουλάχιστον, το σερβίρουν ζεστό, περιποιημένο, με μπέικον, όπως μ’ αρέσει και μαρούλι, ωραίο και λαχταριστό. Ναι, τώρα, που το σκέφτομαι καλύτερα, έχω ανάγκη αυτές τις λίγες μέρες να τις περνάω σε ένα χώρο, που θα με περιποιηθούν και εμένα μια φορά.
Δεν έχει σημασία, πόσες φορές μέσα στο χρόνο καταφέρνω να επισκεφτώ ένα τέτοιο μέρος. Σημασία έχει ότι το ζω σαν να ήταν η τελευταία μου φορά.
Μου αρέσουν τα ξενοδοχεία για πολλούς ακόμα λόγους: μου αφήνουν χρόνο να έρθω πιο κοντά με την οικογένειά μου. Επίσης φεύγοντας «βουτάω» τα δωρεάν μπουκαλάκια από το μπάνιο με το αφρόλουτρο και το σαμπουάν. Δεν είναι τόσο η κλοπή σαν πράξη, όσο η ευχαρίστηση, ότι αποκτάς κάτι, που σου φαίνεται τόσο θελκτικό και που στην ουσία σου ανήκει. Νιώθω σαν βασίλισσα. Ούτε κρεβάτια έχω να στρώσω, ούτε να συμμαζέψω, ούτε να σφουγγαρίσω, τίποτα.
Προσπαθώ πάντα, όσο είμαι στο δωμάτιο, να το έχουμε όσο πιο συμμαζεμένο γίνεται, αλλά συνήθως στο τέλος γίνεται το αντίθετο. Τα κρεβάτια μένουν άφτιαχτα, τα καλαθάκια αχρήστων γεμάτα και οι πετσέτες καταλήγουν στο πάτωμα. Απολαμβάνουμε μια ωραία μέρα έξω και όταν γυρνάμε, είναι όλα στην εντέλεια και μας περιμένουν.
Αυτός είναι και ο λόγος, που αξίζει στις κοπέλες, που καθαρίζουν τα δωμάτια των ξενοδοχείων ένα καλό φιλοδώρημα: κάνουν αυτά, που δεν θέλουμε, δεν μπορούμε ή βαριόμαστε εμείς να κάνουμε. Και τα σκουπίδια μας μαζεύουν και τα κρεβάτια μας φτιάχνουν και το δωμάτιο μας καθαρίζουν και την τουαλέτα, ώστε όταν εμείς γυρίσουμε από μια ωραία και ξέγνοιαστη ημέρα έξω, να βρούμε το δωμάτιό μας στην πένα.
Σύμφωνα με ένα άρθρο, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα, λιγότερο από το 1/3 των πελατών στα ξενοδοχεία αφήνουν φιλοδώρημα στις καμαριέρες, επειδή πιστεύουν, πως ήδη αμείβονται καλά. Λάθος. Μέγα λάθος.
Οι κοπέλες αυτές, εκτός του ότι έχουν ανάγκη αυτά τα λίγα παραπάνω χρήματα, αφού οι μισθοί τους είναι συνήθως της πείνας, τα αξίζουν κιόλας, γιατί κάνουν τις λεγόμενες «βρώμικες» δουλειές: σου φέρνουν ό, τι χρειάζεσαι, είναι πάντα στη διάθεσή σου, μαζεύουν τα σκουπίδια σου, σου καθαρίζουν την τουαλέτα, σου φέρνουν πετσέτες. Σε μερικά ξενοδοχεία φροντίζουν να υπάρχουν κάθε μέρα στο βάζο φρέσκα λουλούδια ή αναπαριστούν με τις πετσέτες διάφορα ζωάκια στο κρεβάτι. Τα παιδιά μου το λατρεύουν και εγώ το ίδιο. Δεν αξίζουν αυτές οι γυναίκες κάτι παραπάνω από ένα απλό «ευχαριστώ»;
Η μέση ωριαία αμοιβή των καθαριστριών στα ξενοδοχεία της χώρας μας είναι 4-5 ευρώ την ώρα, όσα περίπου παίρνει ένας υπάλληλος γραφείου. Γιατί αυτοί οι δύο μισθοί να είναι εξισωμένοι; Οι υπάλληλοι γραφείου δεν έχουν να καθαρίσουν τις βρωμιές, που αφήνει ο καθένας, τα περιττώματα από τις τουαλέτες, τις τρίχες από τα λούκια ή τα βρώμικα πατώματα. Δεν σκύβουν όλη την ώρα, για να καλοστρώσουν τα σεντόνια μην τυχόν και κάνουν καμία ζάρα, δεν χρειάζεται να είναι όλη την ώρα υπ’ ατμόν, μη τυχόν και ξεχάσουν π.χ. το χάρτινο «ειδοποιητήριο» του καπακίου της τουαλέτας, ότι «απελυμάνθη».
Η δουλειά αυτών των γυναικών είναι επίπονη, όπως επίπονες είναι και πολλές άλλες εργασίες. Θέλω να πω, ότι εγώ, ως μητέρα, μισώ το στρώσιμο των κρεβατιών κάθε μέρα, το καθάρισμα, το σκούπισμα, το σφουγγάρισμα. Όλα αυτά για αυτές τις γυναίκες είναι καθημερινή «κόλαση» και έχουν και να αναπνέουν τόσα χημικά.
Δουλεύουν εξοντωτικά ωράρια, από τα χαράματα μέχρι αργά τη νύχτα. Και ενώ εμείς βολτάρουμε, εξερευνώντας νέα μέρη, εκείνες κουράζονται για να τα βρούμε όλα εμείς καθαρά, όταν επιστρέψουμε. Εάν δεν αξίζουν εκείνες το κάτι παραπάνω, τότε ποιος;
Κάποιοι φεύγοντας αφήνουν στην καλύτερη των περιπτώσεων ένα πεντάευρω, ενώ άλλοι δεν αφήνουν τίποτα. Αν το καλοσκεφτείς είναι κρίμα. Επειδή το tip δεν είναι υποχρεωτικό, δεν σημαίνει, ότι δεν πρέπει να στηρίξεις και να δείξεις την ευγνωμοσύνη σου σε αυτές τις γυναίκες. Αξίζουν το κάθε επιπλέον ευρώ, που θα πάρουν.
Την επόμενη φορά, που θα πας σε ένα ξενοδοχείο, άσε κάτι στο τραπεζάκι φεύγοντας. Να είσαι σίγουρη, ότι θα δώσει μεγάλη χαρά και ικανοποίηση στο άτομο αυτό και δύναμη να συνεχίσει να παλεύει. Είναι άλλο πράγμα να καθαρίζεις για τη δική σου οικογένεια και άλλο πράγμα να καθαρίζεις για τους ξένους – και όλοι γνωρίζουμε, ότι υπάρχουν φορές, που αυτές οι γυναίκες βλέπουν πράγματα στα δωμάτια των ξενοδοχείων, που δεν θα έπρεπε καν να είχαν δει, πόσο μάλλον να καθαρίσουν.
Πηγή: scarymommy.com