*ΕΒΙΤΑ….ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ….ΘΑ ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ…….*
«Δε μπορώ άλλο, μπαμπά!», ούρλιαξες και πήδηξες στο μαύρο κενό…ίσως νομίζοντας πως είναι η θάλασσα. Η απελπισμένη σου κραυγή έφτασε μέχρι τα ουράνια και τα κοφτερά βράχια αποτέλειωσαν μονομιάς το απαίσιο έργο που είχε ξεκινήσει η φοβερή πυρκαγιά κατακαίωντας τις σάρκες σου…διέλυσαν το πονεμένο κορμάκι σου κι έστειλαν την ψυχούλα σου εκεί ψηλά…στην αγκαλιά των Αγγέλων!
Για μέρες σε αναζητούσε η τρελαμένη, από την στεναχώρια και την αγωνία, μανούλα σου…
Ήδη είχαν βρεθεί τα άψυχα κορμιά – ό,τι είχε απομείνει – του πατέρα σου και του μικρότερου αδελφού σου…μέσα στ` αποκαΐδια, μαζί με δεκάδες σωρών…
Σε έψαχναν σε νοσοκομεία…στον Ερυθρό Σταυρό…σε όλα τα μαυρισμένα σοκάκια και στις γκρίζες ακτές…και μετά από τρία φρικτά μερόνυχτα…σε βρήκαν…
Το όνομά σου: Εβίτα Φύτρου. 13 ετών…αθλήτρια της ποδηλασίας…
Χάθηκες, μαζί με 101 αθώους, ένα χρόνο πριν….
Ζητάτε τη δικαίωση που ακόμα δεν ήλθε κι αληθινά, δεν ξέρω αν θα έλθει ποτέ…
ΕΜΕΙΣ, ΟΜΩΣ, ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΧΝΑΜΕ…! 😓
Πέρρυ Ασλανίδου-Αναγνώστου