Η Κατερίνα, αεροσυνοδός ξεκίνησε την τελευταία βάρδια της ημέρας, όταν συνειδητοποίησε, ότι ένας από τους πιλότους επί του σκάφους της θύμιζε κάποιον.
«Προσπαθούσα να καταλάβω, ήταν κάποιος διάσημος;» μας είπε. «Ποιον μου θυμίζει;» Συνειδητοποίησε, ότι έμοιαζε με το μπαμπά της.
«Όταν προσγειωθήκαμε και περιμέναμε το βανάκι για το ξενοδοχείο, του το είπα: «Μοιάζετε πολύ με το μπαμπά μου». Είχα μια φωτογραφία του στο κινητό μου, την οποία έδειξα στον Α’ κυβερνήτη του αεροσκάφους. «Δεν είναι ίδιος ο μπαμπάς μου;», θυμάται να τον ρωτάει. «Νομίζω, ότι όντως μοιάζουν πολύ», είπε.
Η απάντηση του πιλότου; «Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε, που ένας κορίτσαρος, όπως εσύ με αποκάλεσε μπαμπά», είπε.
Ένιωσα τόσο προσβεβλημένη. Τί χυδαίος. Γύρισα και κοίταξα τον κυβερνήτη και είχε μια έκφραση του στυλ: «Τί είπε τώρα το άτομο;» Απλώς με κοίταξε και σήκωσε τους ώμους. Θυμάμαι, ότι σκέφτηκα, μήπως είχα πει κάτι ανάρμοστο.
Η ιστορία της Κατερίνας ανήκει στις πολλές περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης κατά την εργασία. Καθώς ολοένα και περισσότερες ιστορίες σεξουαλικής κακοποίησης στους επαγγελματικούς κλάδους έρχονται στο φως, είναι αδύνατο να αγνοήσουμε τον κλάδο των αεροπορικών εταιριών, στον οποίο οι εργαζόμενες, συγκεκριμένα οι αεροσυνοδοί ΠΡΕΠΕΙ να αναδεικνύουν τη σεξουαλικότητά τους.
Η σεξουαλική επίθεση και παρενόχληση είναι φαινομενικά αποδεκτές ως κάτι το συνηθισμένο από τις αεροσυνοδούς, με τις οποίες μιλήσαμε και όλες τους παραδέχονται διάφορες μορφές ανεπιθύμητης σωματικής επαφής κατά τη διάρκεια της εργασίας τους.
Είναι κάτι, που ωθεί πολλά άτομα, όπως την Έλενα, πρώην αεροσυνοδό, εκτός δουλειάς.
Η Έλενα εργάστηκε για την πτωχευμένη πλέον εταιρεία Kiwi Airlines στη δεκαετία του ’90 και για λίγους μήνες σε μια άλλη πτωχευμένη πια εταιρεία το 2004. Μας είπε, ότι η εμπειρία της στην τελευταία της δουλειά την εμπόδισε να παραμείνει στον εργασιακό αυτό χώρο.
Κάποτε, ένας επιβάτης, που είχε πιει άρχισε να «ρίχνεται» στην ίδια και στις άλλες αεροσυνοδούς κατά τη διάρκεια μιας πτήσης. «Έπιασε πρώτα το χέρι μου και μου έκανε κομπλιμέντα, τα οποία στην αρχή ήταν κολακευτικά. Στη συνέχεια, όμως, με χούφτωσε και μάλιστα με δύναμη. Ήταν άκρως ντροπιαστικό, γιατί ο άνθρωπος αυτός με κοίταζε σαν να έλεγε: «Και τώρα τί θα κάνεις;». Έκπληκτη εγώ, προσπαθούσα να είμαι όσο πιο ευγενική μπορούσα».
Η κοπέλα είπε, ότι ο επιβάτης την εμπόδιζε να μετακινείται στο διάδρομο. Φτάσαμε σε σημείο να του πει ο διπλανός του: «Κύριε, αρκετά. Αυτό το κορίτσι δεν είναι εδώ για αυτό το λόγο. Αρκετά”, μας ανέφερε.
Οι αεροσυνοδοί είναι υποχρεωμένες να ακολουθούν το μότο «Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο», στάση, που είναι εντολή των ανωτέρων τους και συχνά τις εμποδίζει από το να αντιμετωπίσουν μόνες τους την παρενόχληση κατά την πτήση.
Η Ντίνα , αεροσυνοδός κι εκείνη, δηλώνει απογοητευμένη από τα 8 χρόνια εργασίας της στον κλάδο.
«Στην αρχή, ήμουν πραγματικά ενθουσιασμένη. Νόμιζα, ότι είχα βρει την τέλεια δουλειά. Και κάπου εκεί διαπιστώνεις, ότι είσαι μόνη και δεν υπάρχει καμία υποστήριξη από το σωματείο. Ούτε οι πιλότοι, ούτε εμείς εκπαιδευόμαστε, για να χειριζόμαστε περιστατικά σεξουαλικής επίθεσης».
Η Ντίνα, η οποία δήλωσε, ότι έχει δεχτεί πολλές φορές σεξουαλική παρενόχληση από επιβάτες, είπε, ότι οι αεροσυνοδοί ίσως ν’ αποθαρρύνονται από το να αναλάβουν δράση, για να αποφύγουν μια τυχόν καθυστέρηση ή αναταραχή κατά την πτήση.
«Αν κάποιος σε αρπάξει ή σε απειλήσει, τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί. Δεν υπάρχει χρόνος. Δεν πρόκειται να σταματήσουν το αεροπλάνο. Και όλοι θα τα βάλουν με σένα, που δημιούργησες πρόβλημα στην πτήση».
Μια άλλη αεροσυνοδός, η Μαγδαληνή. όχι μόνο μίλησε για τη δική της φερόμενη επίθεση, αλλά βρίσκεται στη μέση μιας δικαστικής διαμάχης εναντίον του πρώην εργοδότη της, επειδή την απέλυσαν, επειδή μίλησε.
Σύμφωνα με εκείνη, η εταιρεία παρέλειψε να χειριστεί επαρκώς τη σεξουαλική επίθεση, που βίωσε το 2010. Πλέον εκπροσωπεί μια ολόκληρη ομάδα γυναικών, που βίωσαν το ίδιο.
Μας διηγήθηκε την επίθεση εναντίον της, η οποία συνέβη το 2010. Είπε, ότι το συμβάν αυτό ήταν η αφορμή να κινηθεί εναντίον της εταιρείας και του…άτακτου πιλότου της, μαζί με άλλες γυναίκες, οι οποίες είχαν επίσης παράπονα εναντίον του.
«Ήμασταν στο Maui και ολόκληρο το πλήρωμα είχε βγει για φαγητό και ποτό, εντελώς τυπική διαδικασία. Ο πιλότος μετά την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο μας κάλεσε όλους στο δωμάτιό του για ένα τελευταίο ποτό. Ήταν η δεύτερη χρονιά, που ήμουν αεροσυνοδός και σκεφτόμουν με μεγάλη αφέλεια. Το δωμάτιό του ήταν ακριβώς δίπλα στο δικό μου. Μας περίμενε με την πόρτα ανοιχτή».
Η Μαγδαληνή μας είπε, ότι ο πιλότος ενήργησε «πολύ πατρικά» μέχρι εκείνο το σημείο, όταν οι δύο τους πήγαν στο μπαλκόνι. «Δεν υπήρξε τίποτα ανάρμοστο και δεν του έδωσα δικαιώματα», είπε. «Στο μπαλκόνι, άρχισε να με ρωτάει πραγματικά ακατάλληλες ερωτήσεις: αν «αγγίζω» τον εαυτό μου, όταν είμαι μόνη μου, αν αυνανίζομαι, τέτοια πράγματα».
Όταν πήγε να φύγει, τότε ήταν, που ο πιλότος άρχισε να της ορμάει. «Ξεκίνησε αργά, αλλά γινόταν όλο και πιο επιθετικός», είπε. Επεσήμανε, ότι της ρίχτηκε τρεις φορές. Την πρώτη και την δεύτερη φορά την γράπωσε από πίσω, πιέζοντας τα χέρια της και σχολιάζοντας πόσο δυνατή ήταν.
«Την τρίτη φορά, με άρπαξε και με στρίμωξε στη γωνία της βεράντας. Από μέσα δεν φαινόμασταν», είπε.
Μας διηγήθηκε, ότι τον κλώτσησε με το τακούνι της, για να απομακρυνθεί. «Έπεσε πίσω με δύναμη. Έτρεμα, δάκρυα έτρεχαν στο πρόσωπό μου”. Είπε, ότι η αεροπορική την έβαζε από κει και πέρα σε πτήσεις άλλου πιλότου, αλλά τον ίδιο δεν φρόντισε να τον απολύσει.
Το 2015 μίλησε για την έλλειψη κατάρτισης σε θέματα σεξουαλικών παρενοχλήσεων και επιθέσεων κατά τη διάρκεια εκπαίδευσης διαχείρισης πόρων πληρώματος. Είπε, ότι οι ανησυχίες της απαξιώθηκαν από τον υπεύθυνο εκπαίδευσης, αλλά υπήρξαν μερικοί άνθρωποι, που την πλησίασαν και την ευχαρίστησαν, που μίλησε ανοιχτά για το θέμα αυτό.
«Λίγους μήνες αργότερα, βρισκόμουν στο Τορόντο και πήρα ένα μήνυμα στο Facebook από μια γυναίκα, που μου είπε, ότι ήταν στην αίθουσα κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης. Ρώτησε, αν μπορούσε να με καλέσει να μου πει την ιστορία της. Μου είπε, ότι βιάστηκε το 2008 από τον ίδιο πιλότο. Δεν γνωρίζαμε τις ιστορίες των άλλων και δεν γνωρίζαμε η μια την άλλη», μας είπε.
Η Μαγδαληνή δήλωσε, ότι και οι δυο προσέλαβαν δικηγόρους αμέσως μετά από αυτό το περιστατικό, αλλά η άλλη γυναίκα τα βρήκε αργότερα με την εταιρεία. «Παρατήσαμε την ομαδική κατηγορία και προχώρησα ως ατομική περίπτωση για παράνομη απόλυση και αμέλεια» στις αρχές του 2016.
Η αεροπορική εταιρεία αμφισβήτησε τους ισχυρισμούς της πρόσφατα, στις 9 Νοεμβρίου. Ο διευθυντής δημοσίων σχέσεων της αεροπορικής, αρνήθηκε να σχολιάσει, αλλά δήλωσε, ότι η εταιρεία «έχει δεσμευτεί να προωθήσει ένα χώρο εργασίας χωρίς παρενοχλήσεις, όπου όλοι οι εργαζόμενοι θα αντιμετωπίζονται με σεβασμό και αξιοπρέπεια».
Ενώ τα στοιχεία για τις αεροσυνοδούς ποικίλλουν ανάλογα με την αεροπορική εταιρεία και έχουν αλλάξει στο πέρασμα των χρόνων, ο κλάδος εξακολουθεί να έχει στην πλειοψηφία του γυναίκες – περίπου 80%. Αλλά και οι άνδρες στον τομέα αυτό λένε, ότι έχουν δεχτεί επίσης ανεπιθύμητα φλερτ.
Ένας άνδρας αεροσυνοδός, ο οποίος θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, δήλωσε, ότι πολλές φορές τον έχουν αγγίξει με ανάρμοστο τρόπο και άνδρες και γυναίκες. Οι επιβάτες συνήθως τον σχολιάζουν και προσπαθούν να τον στριμώξουν στο πίσω μέρος του αεροπλάνου.
Σε περίπτωση, που ξεφύγει η όλη κατάσταση, το πλήρωμα έχει το δικαίωμα να ειδοποιήσει τον πιλότο, ο οποίος θα αποφασίσει, εάν είναι απαραίτητο να αναλάβει δράση.
Η Σάρα είναι πρόεδρος της Ένωσης Αερομεταφορέων και εδώ και 21 χρόνια αεροσυνοδός. Μας δήλωσε, ότι δεν υπάρχει ακριβές πρωτόκολλο για το πώς να χειριστεί κανείς ένα τέτοιο περιστατικό.
«Υπάρχει ελάχιστη εκπαίδευση. Στην πραγματικότητα ανύπαρκτη», είπε. «Υπάρχει μια υποτυπώδης εκπαίδευση για το πώς να χειριστεί κανείς την επιθετική συμπεριφορά σε ένα αεροπλάνο, αλλά δεν υπάρχει αναγνώριση της σεξουαλικής επίθεσης ως ξεχωριστό έγκλημα».
Για έναν υπάλληλο, που είναι επιφορτισμένος με τόσα, είναι ευκολότερο να αφήσει τα πράγματα ως έχουν, παρά να αντιμετωπίσει έναν επιβάτη ή να το γνωστοποιήσει στον πιλότο.
«Έίναι ένας περιορισμένος χώρος, όπου οι αεροσυνοδοί έχουν την ευθύνη της αποκλιμάκωσης συγκρούσεων κάθε μέρα», είπε. «Την Παρασκευή είχα μια συζήτηση με μια ομάδα αεροσυνοδών άλλης εταιρείας με εμπειρία από 6 μηνών έως 10 ετών και η συνομιλία βασικά ήταν: «Προσπερνώ τα πάντα και μερικές φορές απλώς επιλέγω να μην πω τίποτα. Αν κάποιος με χουφτώσει ή με τραβήξει στην αγκαλιά του, του λέω να σταματήσει και συνεχίζω να προχωράω».
Μια άλλη αεροσυνοδός ανέφερε μια κατάσταση αυτή τη βδομάδα, όπου ένας τύπος στις τελευταίες σειρές της είπε: «Πότε μπορούμε να πιούμε μαζί κανά ποτό, κούκλα;». Ενώ η αεροσυνοδός βρισκόταν ακόμα κοντά, ο επιβάτης πρόσθεσε δυνατά: «Κούκλα σε είπα, μη μας κάνεις και μήνυση. Το συνηθίζετε στις μέρες μας», είπε γελώντας με τους άλλους άνδρες, που κάθονταν γύρω του.
Η Σάρα δήλωσε, πως τα πράγματα ίσως να έχουν χειροτερέψει από τότε, που ξεκίνησε(το 1996), λόγω των αεροπλάνων, που είναι σήμερα πιο γεμάτα από ποτέ και στελεχωμένα με λιγότερο προσωπικό. «Σε ένα χαλαρό ερώτημα για το τί συμβαίνει στις πτήσεις, γεμίσαμε με μηνύματα», είπε.
Οι υπάλληλοι πτήσης, που εργάστηκαν στη δεκαετία του ’60 και ’70 θα μπορούσαν να υποστηρίξουν, ότι είναι χειρότερα τώρα τα πράγματα. Μια ομάδα στο Facebook με τίτλο «Αεροσυνοδοί της δεκαετίας του ‘60 και του ’70», η οποία μπορεί να υπερηφανεύεται για τα πάνω από 9.000 μέλη της, σε μια πρόσφατη τοποθέτησή της, ρώτησε τα μέλη της σχετικά με τις σεξουαλικές επιθέσεις και τα σχόλια ξεπέρασαν αμέσως τα 400.
Παρά τη συχνότητα των σεξουαλικών επιθέσεων στον αέρα, η Σάρα είπε, πως οι διευθύνοντες σύμβουλοι των αεροπορικών εταιρειών (οι περισσότεροι από τους οποίους είναι άνδρες) θα «συγκλονιστούν», όταν μάθουν, τί ακριβώς συμβαίνει στα αεροπλάνα τους. «Οι άνδρες δεν σκέφτονται αυτά τα πράγματα», είπε. «Δεν ξέρουν, δεν έχουν ιδέα, πώς είναι”.
Η ελπίδα για τη Σάρα δεν έχει χαθεί. «Κάθε φορά, που τίθεται το θέμα, είναι και μια ευκαιρία για αλλαγή, αλλά νομίζω, ότι είμαστε ακόμα στην αρχή. Δεν χρειάζεται να είναι αυτός ο τρόπος. Όσο περισσότερο μιλάμε για αυτό και λέμε, ότι δεν είναι εντάξει, τόσο καλύτερα θα πάει».
Πηγή: huffingtonpost.com