Ξεκινήσαμε δύσκολα , εσυ είχες τα προβλήματα σου , δύσκολα προβλήματα , εγώ δίπλα σου από την αρχή . Στα νεύρα σου , εκεί , στα ξεσπάσματα σου , εκεί , όταν δυσκολευόσουν οικονομικά , εκεί , όταν απογοητευόσουν εκεί , μένω έγκυος , το χάνω , καταρρέεις , εκεί εγώ . Έγινα βράχος για να σπάνε πάνω μου όσα θα μπορούσαν να σε αγγίξουν . » Σ’ αγαπάω » μου λεγες , κι ας είμαι μαλακας » .
Συνεχίσαμε έτσι 2,5 χρόνια , «θέλω να κάνουμε παιδί » έλεγες και ξαναλεγες , 2 χρόνια μετά, πιάνουμε ξανά , συγκρατημένοι και οι δυο λόγω της απώλειας του πρώτου , ή τουλάχιστον αυτό ίσχυε για μένα . Πάνω σ έναν καβγά μου πέταξες γεμάτος κακία ότι «με ευχαριστείς που σε βοηθάω να αποφασίσεις » τι να αποφασίσεις καρδιά μου ; Μια μέρα πριν μας ανακοινώσει ο γιατρός πως πρέπει να μας το πάρει κι αυτό μου γκρίνιαζες για τα λεφτά, στο γιατρό σε θυμάμαι να εκνευρίζεσαι που περιμέναμε ώρα λες και μου έκανες χάρη.
Για δυο μήνες διαλαλούσες ποσό καλά είμαστε παρ’ όλη τη νέα ατυχία μας. Σε θυμάμαι να ξυπνάω από την απόξεση και να μου λες πως «κατάλαβες πόσο πολύ με αγαπάς » εκείνους τους δυο μήνες όμως είχα καταρρεύσει εγώ αγάπη μου.. έκανα το λάθος να καταρρεύσω κι εγώ μια φορά .. μια αφορμή που εσκεμμένα σου έδωσα, σ έκανε να φύγεις τρέχοντας , γιατί » έπρεπε να δεχτείς πως εγώ για πάντα θα ζήλευα » και δεν το μπορούσες . Ζήλευα την κοπέλα που φίλησες στην αρχή της σχέσης μας και ήρθες σερνόμενος να μου το ομολογήσεις και να με παρακαλέσεις να μην τα καταστρέψω όλα.
Μ’ άφησες λοιπόν στα 33 μου , μόνη , διαλυμένη σωματικά και ψυχολογικά , να αναρωτιέμαι πως θα περάσω μόνη μου τις γιορτές που πριν 2 μήνες νόμιζα πως θα είμαστε τρεις… μ άφησες μέσα σε μια φωτιά που έχει κάψει τα πάντα , όχι ξεκάθαρα φυσικά , να μην μπορώ όχι άλλον να γνωρίσω , αλλά ούτε το φως του ηλίου να αντικρίσω.
Πονάει η προδοσία . Παραλύει . Τρέμω στην ιδέα πως θα κάνεις με κάποια άλλη όσα παραλίγο να κάνουμε μαζί . Τρέμω στην ιδέα ότι θα βρεις το δρόμο σου τώρα που πάτησες στα πόδια σου αυτά τα δυο χρόνια που μου ρούφηξες την ψυχή και ότι όμορφο είχα μέσα μου . Τρέμω στην ιδέα ότι θα μείνω για πάντα όπως με άφησες να σε βλέπω να προχωράς .
Και για πρώτη φορά εύχομαι κάτι που δεν ευχήθηκα ποτέ σε κανέναν. Τα χειρότερα.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για σχόλια σχετικά με το ποσό ηλίθια ήμουν. Λυπάμαι για τον εαυτό μου και για όποια άλλη κοπέλα βρεθεί ποτέ στη θέση μου .
Ειρήνη
Θέλεις να μοιραστείς ανώνυμα τη δική σου ιστορία;
Τη περιμένουμε στο info@singlewoman.gr