Είμαι απο μικρή ηλικία ανεξάρτητη οικονομικά. Εργάζομαι στην ίδια πολυεθνική από τα 21 μου και παίρνω έναν αρκετά καλό μισθό για τα ελληνικά δεδομένα. Η οικογένειά μου είναι η καλύτερη που θα μπορούσα να έχω. Είμαστε πολύ κοντά, μοιραζόμαστε τα πάντα και αγαπιόμαστε πολύ. Με λίγα λόγια, όλα καλά στη ζωή μου, εκτός από ένα πράγμα. Είμαι 30 και είμαι ακόμα ανύπαντρη. Καλύπτω όλα τα standards πράγμα που σημαίνει ότι δεδομένων των συνθηκών θα έπρεπε να είμαι ήδη παντρεμένη με παιδιά. Έχω σχέση, αλλά….θα τα μάθετε παρακάτω!
Είμαι γλυκιά και χαριτωμένη (όμορφη ιδιαίτερα δεν με λες και είμαι και λίγο κοντή) και το αγόρι μου είναι αντικειμενικά κούκλος. Ψηλός, μελαχρινός με γαλάζια μάτια, γυμνασμένος και χαρακτήρας πραγματικό διαμάντι. Αγαπιόμαστε πολύ και είμαστε ακόμα ερωτευμένοι κι ας τα έχουμε 7 χρόνια. Ξέρω ότι παραείναι καλός για τα μούτρα μου, αλλά και εγώ δεν είμαι καμία του πεταματού. Και καλός άνθρωπος είμαι και καλή δουλειά έχω και βλέπομαι. Δεν είμαι δα και η Βασιλειάδου κάτι που αρνούνται να δουν οι δικοί του.
Θέλουμε να προχωρήσουμε, θέλουμε να παντρευτούμε, θέλουμε να περάσουμε την υπόλοιπή μας ζωή μαζί, αλλά η εμφάνιση και το ύψος μου αποτελούν πρόβλημα για την οικογένειά του, η οποία δεν με εγκρίνει και ως εκ τούτου αρνείται να με δεχτεί σαν μέλος της οικογένειας, σαν κόρη τους. Να σας πω ότι είμαι και ένα χρόνο μεγαλύτερή του όχι ότι παίζει ρόλο κατ’ εμέ. Πάντα λέγαμε ότι ήταν οι πεθερές που έχουν τέτοια κολλήματα, αλλά εδώ έχουμε και τον πέθερο. Κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι…
Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι η εμφάνιση και το ύψος μου θα ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα και θα αποτελούσε τροχοπέδη για δυο ερωτευμένους ανθρώπους που θέλουν να πορευτούν μαζί.
Εκείνος με αγαπάει και πολύ μάλιστα, αλλά η οικογένειά του με μισεί. Οι γονείς μου είναι χαρούμενοι και ανοιχτοί άνθρωποι, τον αγαπάνε σαν γιο τους και τον έχουν ήδη εντάξει στην οικογένεια. Κάθε μέρα με ρωτούν πότε θα γνωρίσουν τα συμπεθέρια και δεν ξέρω τί να τους πω. «Δεν με θέλουν γιατί είμαι…άσχημη;». Θα εκνευριστούν και δεν θα θέλουν εκείνοι μετά να γίνει ο γάμος. Σιγά που θα με αφήσουν να μπλέξω και να φάω τη ζωή μου με μια τέτοια οικογένεια.
Δεν θέλω να χωρίσω. Τον αγαπώ (πέρα του ότι είναι και κελεπούρι) και δεν θέλω να το διαλύσουμε μετά από τόσα χρόνια για έναν τόσο ασήμαντο λόγο, όπως είναι τα καπρίτσια των γονιών του.
Και οι δύο προσπαθούμε σκληρά να πείσουμε την οικογένειά του, αλλά είναι αγύριστα κεφάλια. Δεν είμαι για το γιο τους, δεν μου αξίζει τέτοιο παλικάρι, οπότε δεν συναινούν. Ντρέπονται να με εμφανίσουν στον κύκλο και στο σόι τους (είναι και οι δύο γονείς μεγαλοδικηγόροι και φοβούνται μην τους χαλάσω το ίματζ), γιατί είμαι χάλια και κακοφτιαγμένη, λένε, και φοβούνται τα βλέμματα των υπολοίπων που θα μας κοιτάνε με μισό μάτι.
Σας ρωτώ λοιπόν; Είναι η εμφάνιση πιο σημαντική από την εσωτερική ομορφιά; Αν ναι τότε να δέσω μια πέτρα στο λαιμό μου και να πέσω να πνιγώ. Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφη εξωτερικά, αλλά είμαι καλόκαρδη, γενναιόδωρη, αγαπώ όλο τον κόσμο και δεν θα πείραζα ποτέ ούτε μυρμήγκι. Στην τελική το έξω φτιάχνεται, το μέσα είναι που ό, τι κι αν κάνεις δεν πρόκειται ποτέ να φτιάξει.
Οι γονείς μου ανησυχούν πολύ για μένα. Βλέπουν ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα και με ρωτάνε συνεχως αν συμβαίνει κάτι, αλλά δεν τολμώ να τους πω. Στεναχωριέμαι πιο πολύ, όταν τους βλέπω να με παίρνουν αγκαλιά, να με φιλάνε και να προσπαθούν να με καλοπιάσουν τόσο γλυκά να τους πω τί έχω. Δεν τους αξίζει να τους κρύβω τέτοιο πράγμα.
Είμαι τόσο συγχυσμένη που δεν ξέρω τί πρέπει να κάνω. Σκέφτομαι τί θα γίνει αν δεν καταφέρουμε να αλλάξουμε γνώμη στους γονείς του. Και εγώ όμορφη ήθελα να είμαι, αλλά δεν είμαι. Τί να κάνουμε; Κρίμα να γεννάμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν.
Σμαράγδα