Ο φίλος μου και εγώ είμαστε μαζί εδώ και ένα χρόνο, αλλά δεν έχω γνωρίσει ακόμα τη μητέρα του.
Είμαστε και οι δύο 22 χρονών και μένουμε ακόμα με τους γονείς μας.
Η μητέρα του έχει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και ταλαιπωρείται πολύ. Δεν βγαίνει ούτε καν απ’ το σπίτι και δεν μπορεί να κάνει πολλές απ’ τις βασικές καθημερινές της δουλειές.
Ο φίλος μου, μου είπε, ότι όσες φορές το έχει συζητήσει με τη μητέρα του, έχει δείξει μεγάλο ενδιαφέρον να με γνωρίσει.
Μια φορά, μετά από επιμονή δική μου, με κάλεσαν σπίτι τους και δυο ώρες πριν τη συνάντησή μας, με πήραν, για να μου το ακυρώσουν.
Από ένα σημείο και μετά όλο αυτό καταντάει προσβλητικό. Ξέρω, ότι ταλαιπωρείται και ότι έχει κι αυτή τα θέματά της. Ξέρω, ότι όλη αυτή η κατάσταση ενδεχομένως να την έχει επηρεάσει και ψυχολογικά. Είναι άσχημο να μην μπορείς να βγεις από το σπίτι ή να κάνεις βασικά πράγματα στην καθημερινότητά σου.
Μισώ το συναίσθημα αυτό, γιατί καταλαβαίνω, ότι αγωνίζεται πραγματικά, αλλά η σχέση μας με το φίλο μου έχει σοβαρέψει και ανησυχώ, ότι δεν θα τη γνωρίσω πριν τη μέρα του γάμου μας.
Θέλω να ξέρει, ότι είμαι πολύ ερωτευμένη με το γιο της, ότι τον αγαπάω και ότι θα είμαι πάντα δίπλα του.
Θέλω επίσης να σταματήσω με κάποιο τρόπο να ενοχλούμαι από όλο αυτό, γιατί δεν είναι αποκλειστικά δικό της το λάθος. Έχετε καμία συμβουλή, που θα μπορούσε να με βοηθήσει σε αυτή την κατάσταση;
Τασία
Θέλεις να μοιραστείς ανώνυμα τη δική σου ιστορία;
Τη περιμένουμε στο info@singlewoman.gr