Παντρεύτηκα πριν από μερικά χρόνια. Στην αρχή, για περίπου δύο χρόνια, ήταν όλα μια χαρά. Ο άντρας μου με αγαπούσε και με φρόντιζε. Με σεβόταν. Αλλά σύντομα, όλα αυτά πήραν την κάτω βόλτα. Μετά το γάμο, ζούσαμε στο σπίτι των δικών του. Η μητέρα του δε με χώνευε καθόλου και έβρισκε συνέχεια αφορμές για να με κατηγορεί και να δημιουργεί προβλήματα σε μένα και τον άντρα μου. Με κάθε τρόπο.
Μεταξύ άλλων, ήταν και άπληστη. Το μόνο που ήθελε ήταν να έχει λεφτά, ακόμα και αν αυτό σήμαινε πώς θα κινούσε γη και ουρανό, για να το πετύχει. Και γιατί να μην το κάνει; Στο κάτω-κάτω, ο άντρας μου ήταν ο γιος της. Έπρεπε πάντα να παίρνει το μέρος της. Δεν τον κατηγορώ, αλλά με πικραίνει που δεν με εμπιστευόταν περισσότερο.
Με τον καιρό, σταμάτησε να ασχολείται παντελώς μαζί μου. Η μόνη του έγνοια ήταν η οικογένειά του. Υπήρχαν φορές που με άφηναν μόνη στο σπίτι για ώρες ολόκληρες, χωρίς να κάνω τίποτα. Δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι πώς ήρθαν έτσι τα πράγματα και πώς θα μπορούσα να συνετίσω τον άντρα μου.
Σταμάτησε να με αγαπάει. Συνέχισε να στηρίζει την οικογένειά του με κάθε τρόπο και σε μένα, δεν έμεινε άλλη επιλογή, από το να το ανέχομαι. Εκείνος είχε μαύρα μεσάνυχτα στο ότι εγώ σταμάτησα να τον αγαπάω και τσακωνόταν μαζί μου, για το παραμικρό.
Αν νομίζετε ότι η ιστορία σταματάει εδώ, απατάστε. Έγιναν πολλά ακόμα. Γνώρισα έναν άλλον άντρα, που ήξερε για την κατάστασή μου και για τον πόνο που περνούσα. Μου έδωσε όλη την αγάπη που στερήθηκα. Με φρόντιζε σαν πριγκίπισσα. Άρχισα να τον εμπιστεύομαι τυφλά. Νόμιζα ότι ήταν αυτός που θα με φρόντιζε για όλη μου τη ζωή.
Ήμουν έτοιμη να θυσιάσω τη ζωή μου γι ‘αυτόν, και το έκανα. Τον αγάπησα σαν να ήταν ο άντρας μου. Θα έλεγα και παραπάνω.
Ο άντρας αυτός με χρησιμοποιούσε για 3 χρόνια, ώστε να μου απομυζεί λεφτά. Δεν είχα ιδέα γι’ αυτό. Τώρα με παράτησε, γιατί κανόνισε να παντρευτεί κάποια άλλη. Τον παρακάλεσα να επιστρέψει σε μένα, αλλά δεν το έκανε. Είπε ότι δεν μπορεί να αφήσει την αρραβωνιαστικιά του και ότι δεν μπορεί να διακινδυνεύσει το μέλλον του για μένα. Επωφελήθηκε από την κατάστασή μου. Ήξερε ότι χρειαζόμουν κάποιον και έτσι με ξεγέλασε. Με άφησε στη μέση του πουθενά. Ήταν το στήριγμά μου. Ήμουν απόλυτα εξαρτημένη από αυτόν.
Αλλά αποδείχθηκε σαν όλους τους υπόλοιπους άντρες. Άπληστος, εγωιστής.
Θυμάμαι ακόμα τις ωραίες στιγμές που περάσαμε μαζί. Η θυσία που είχα κάνει γι ‘αυτόν, δεν τον νοιάζει πια. Η καρδιά μου ραγίζει, κάθε φορά που σκέφτομαι πώς με εξαπάτησε και πώς είναι τώρα με κάποια άλλη. Αισθάνομαι σαν ένα κομμάτι χαρτί, που το χρησιμοποίησαν και το πέταξαν. Κλαίω στον ύπνο μου κάθε βράδυ. Δεν υπάρχει κανείς να με φροντίσει.
Δεν υπάρχει κανένας που να με νοιάζεται. Δεν έχω γονείς, αδέλφια ή άλλους συγγενείς που μπορούν να με φροντίσουν. Είμαι συναισθηματικά ράκος.
Εβίτα
Θέλεις να μοιραστείς ανώνυμα τη δική σου ιστορία;
Τη περιμένουμε στο info@singlewoman.gr