Μια φτωχιά γυναίκα περνούσε κάποτε δίπλα από ένα αμπέλι γεμάτο σταφύλια.
«Πως θα ’θελα να είχα ένα τσαμπί απ’ αυτά » είπε μέσα της . Εκείνη τη στιγμή, περνούσε ο νοικοκύρης του αμπελιού . Τη χαιρετά κ της λέει : – κυρούλα, θα ’θελες κανένα σταφύλι ; κ στην καταφατική απάντηση της, χώθηκε μέσα στ’ αμπέλι για να κόψει.
Η γυναίκα περίμενε. Πέντε, δέκα λεπτά, ένα τέταρτο πέρασαν, χωρίς ο αμπελουργός να φανεί .Βαρέθηκε λοιπόν να τον περιμένει κ με την ιδέα πως ο άνθρωπος την είχε ξεχάσει, ξεκίνησε να φύγει . Μα να ! Την ίδια στιγμή, κρατώντας ένα πανέρι με διαλεχτά σταφύλια, φαίνεται μπροστά της κ της λέει χαμογελώντας : – με συμπαθάς που άργησα . Μα ήθελα να σου διαλέξω μερικά καλά …
Συμπέρασμα:
Πολλές φορές, στην προσευχή μας, ζητάμε από τον Κύριο κάτι ….. μη παίρνοντας ομως άμεση απάντηση, θαρρούμε πως ο Θεός αδιαφορεί για εμάς . Αλλά, μετά από λίγο καιρό, η απάντησή Του έρχεται, πλούσια κ ευλογημένη όσο δεν μπορούσαμε να τη φανταστούμε ……κ τοτε μας πιάνει ντροπή για την ολιγοπιστία μας…
Ευλογημένη καλημέρα κ καλό Σ/Κ σε σας κ τις οικογένειες σας !
Πηγή: facebook.com/filoiagioupaisiouagioreitoy