Πριν από μερικά χρόνια βοήθησα τη φίλη μου την Αθανασία στη μετακόμισή της. Πακετάραμε, κουβαλήσαμε, ξεπακετάραμε και γενικά όλα τα συναφή.
Όταν τελειώσαμε με τη μετακόμιση, με ρώτησε αν ήθελα μια πολυθρόνα αντίκα, που είχε μιας και δεν χώραγε στο νέο της σπίτι.
Μου άρεσε από την αρχή γι’ αυτό και δεν αρνήθηκα. Τώρα πια, αποτελεί μέρος του σπιτιού μου. Είναι ένα στολίδι και όσοι έρχονται, πραγματικά τη θαυμάζουν.
Ωστόσο, την περασμένη εβδομάδα, 3 χρόνια μετά, η φίλη μου με πήρε τηλέφωνο, λέγοντας, ότι μετάνιωσε που μου την έδωσε! Είπε ότι έχει μεγάλη συναισθηματική αξία γι’ αυτήν και με ρώτησε, πότε θα μπορούσε να στείλει φορτηγό να την παραλάβει.
Δεν της έχω πει κάτι ακόμα, αν και το θεωρώ μεγάλη γυφτιά εκ μέρους της. Ποτέ δεν θα σκεφτόμουν να ζητήσω πίσω κάτι που δώρισα και πόσο μάλλον χρόνια αργότερα, όπως έκανε εκείνη. Είχαμε χαθεί τα τελευταία χρόνια και δεν σκέφτηκε να με πάρει να δει τί κάνω, αλλά για να ζητήσει την πολυθρόνα της. Τέτοια γυφτιά δεν την ανέχομαι. Στο φινάλε, από μόνη της μου την πρόσφερε, δεν της ζήτησα ποτέ τίποτα.
Εμένα τώρα ποια είναι η θέση μου; Να την επιστρέψω ή όχι;
Έλενα
Θέλεις να μοιραστείς ανώνυμα τη δική σου ιστορία;
Τη περιμένουμε στο info@singlewoman.gr