Είναι μια από τις συγκινητικές σκηνές του έργου, που σε κάνει να κλαις χωρίς να το καταλαβαίνεις: ένας ηλικιωμένος άντρας αγκαλιά με τη γυναίκα του στην καμπίνα τους στον θρυλικό «Τιτανικό» παρακολουθούν σιωπηλοί τα παγωμένα νερά του ωκεανού να κατακλύζουν το χώρο σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμά τους. Είναι αγκαλιασμένοι σφιχτά και εκείνος της φιλάει απαλά το μάγουλο. Μαζί στη ζωή, μαζί και στο θάνατο. Αυτό επέλεξαν. Έμειναν εκεί και περίμεναν τη μοίρα τους.
Η 19η Δεκεμβρίου ήταν η 20η επέτειος της ταινίας «Τιτανικός», που κέρδισε 11 Όσκαρ και έμεινε στις καρδιές μας ως μία από τις πιο καθηλωτικές και συγκινητικές ταινίες, που έχουμε δει. Λίγοι, όμως, γνωρίζουν ότι πίσω από το ηλικιωμένο ζευγάρι της ταινίας βρίσκονται δύο πραγματικοί άνθρωποι: ο Isidor Straus, 67 ετών και η σύζυγός του, Ida Straus, 63 ετών. Το ζευγάρι ήταν πολύ πλούσιο, συγκεκριμένα ήταν από τους πλουσιότερους επιβάτες του «Τιτανικού». Όπως δήλωσε ο James Cameron, σκηνοθέτης της ταινίας, πέθαναν, όπως έζησαν – πολύ ερωτευμένοι.
Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της 14ης Απριλίου του 1912, ο «αβύθιστος» Τιτανικός συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο, το οποίο έσκισε το κύτος του πλοίου, ξεκινώντας από την πλώρη. Κατέστρεψε και τα 5 στεγανά μέρη του πλοίου επιτρέποντας την εισροή υδάτων στο σκάφος. Όταν πια έγινε αντιληπτό ότι το πλοίο θα βυθιζόταν, ο Isidor και η Ida έκαναν ό, τι τους είπαν: φόρεσαν τα σωσίβιά τους και έτρεξαν στο κατάστρωμα, όπου το πλήρωμα και οι αξιωματικοί του πλοίου κατέβαζαν σωσίβιες λέμβους και έδιναν οδηγίες στις γυναίκες, τα παιδιά και τους επιβάτες της Α’ θέσης να επιβιβαστούν πρώτοι.
Σύμφωνα με τις λεπτομερείς μαρτυρίες της υπηρέτριας της Ida και του συνάδελφου του Isidor (και οι δύο επιζώντες και αυτόπτες μάρτυρες, που μοιράστηκαν την ιστορία τους με τις εφημερίδες της εποχής), ένας από τους αξιωματικούς είπε στην Ida, που φορούσε ένα μακρύ παλτό, για να προστατευτεί από τις υπερβολικά χαμηλές θερμοκρασίες, να επιβιβαστεί στη σωσίβια λέμβο. Το έκανε. Όταν ο ίδιος άντρας απευθύνθηκε στον Isidor και τον παρακίνησε να ακολουθήσει το παράδειγμα της γυναίκας του, εκείνος έγνεψε αρνητικά.
Είπε πως δεν θα ανεβεί σε καμία σωσίβια λέμβο μέχρι να σιγουρευτεί ότι έχει ανέβει κάθε γυναίκα και παιδί πριν από εκείνον. Οι πληροφορίες αυτές έρχονται στα αυτιά μας από τον καθηγητή, ιστορικό και δισέγγονο του ζευγαριού, Paul Kurzman. Ο αξιωματικός είπε τότε στον Isidor: «Κοιτάξτε, κύριε Straus, γνωρίζουμε ποιος είστε. Η θέση αυτή στη σωσίβια λέμβο σας ανήκει».
«Ακόμα κι έτσι, επέλεξε να παραμείνει στο κατάστρωμα», είπε ο Kurzman, ο οποίος ξέρει την ιστορία από πρώτο χέρι.
Η Ida κατέβηκε από τη βάρκα και γύρισε στον αγαπημένο της σύζυγο. «Ζήσαμε μια θαυμάσια ζωή μαζί 40 χρόνια και έχουμε μαζί 6 πανέμορφα παιδιά. Αν δεν ανεβείς στη λέμβο, δεν θα το κάνω ούτε εγώ».
Έβγαλε προσεκτικά το παλτό της και το παρέδωσε στην υπηρέτρια της, Ellen Bird. «Δεν θα το χρειαστώ άλλο», της είπε. «Σε παρακαλώ να το φοράς στη λέμβο, για να σε κρατήσει ζεστή μέχρι να διασωθείς».
«Ο Isidor την αγκάλιασε σφιχτά» είπε ο Kurzman. «Στη συνέχεια, ένα μεγάλο κύμα κάλυψε το πλοίο και τους παρέσυρε στη θάλασσα. Αυτή ήταν η τελευταία φορά, που τους είδαν ζωντανούς».
Αυτή η τρυφερή στιγμή είναι μόνο μια από τις πολλές γλυκόπικρες ιστορίες του Τιτανικού, αλλά σε αντίθεση με εκείνες, ήταν καλά τεκμηριωμένη λόγω των αυτοπτών μαρτύρων. Η αγάπη και η θυσία του Isidor έσπασαν το φράγμα του χρόνου, επιβίωσαν και επέτρεψαν στον James Cameron να τα ενσωματώσει στην ταινία του το 1997.
Ο Paul Kurzman μιλώντας για την Ida και τον Isidor σε συνέδριο
Σε μια διαγραμμένη σκηνή του Τιτανικού (βλ. παρακάτω), ο Isidor φαίνεται να προσπαθεί να πείσει την Ida να ανεβεί στη βάρκα χωρίς αυτόν. Η Ida του απαντά: «Όπου πας, θα πάω κι εγώ, μη μου φέρεις αντίρρηση, Isidor, το ξέρεις ότι δεν θα σου βγει σε καλό».
Ο Isidor την αγκαλιάζει και η σκηνή «κόβεται». Αργότερα στην ταινία, τους βλέπουμε μαζί στο κρεβάτι αγκαλιά, ενώ τα πάντα πλυμμηρίζουν. Αυτή είναι η δεύτερη σκηνή, η οποία συμπεριλήφθηκε στην ταινία, αν και δεν είναι πραγματικότητα, είπε ο Kurzman.
«Ο James (Cameron) μου είπε ότι δεν θα αποτυπωθεί στη μεγάλη οθόνη το ακριβές περιστατικό, αλλά ακόμα κι έτσι, χρειαζόταν άδεια ως σκηνοθέτης», εξηγεί ο Kurzman. Του είπα:»Εφόσον γνωρίζετε ότι αυτή δεν είναι η πραγματικότητα…Η αλήθεια είναι ότι πέθαναν στη γέφυρα, στο κατάστρωμα του πλοίου κρατώντας αγκαλιά ο ένας τον άλλο».
Σε συνέντευξή του ο Cameron είπε: «Είμαι σεναριογράφος και όχι ιστορικός. Στην περίπτωση του Α’ Αξιωματικού, William McMaster Murdoch πήρα το θάρρος να τον «βάλω» να πυροβολεί κάποιον και μετά τον εαυτό του», συνέχισε ο Cameron. «Ήταν γνωστός και επώνυμος χαρακτήρας, δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε αξιωματικός. Δεν γνωρίζω αν έκανε κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα, αλλά στη σεναριογραφία όλα επιτρέπονται: λίγο το βαρύ καθήκον, λίγο οι ευθύνες και το βάρος, που έφερε, τον οδήγησαν στην πράξη, που προανέφερα».
Η ιστορία αγάπης του Isidor και της Ida
Ο Ισίδωρ και η Ίντα Στράους στο Folies Bergere στο Παρίσι το 1907
Ο Isidor γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 1845 στο Otterberg στη Βαυαρίας της Γερμανίας. Με τη οικογένειά του μετανάστευσαν στη Γεωργία στα μέσα της δεκαετίας του 1850 και μετά στη Νέα Υόρκη, όπου γνώρισε την Ida μέσω της αδερφής της, Amanda.
Οι δυο τους ήρθαν αμέσως πολύ κοντά και το 1871, σε ηλικία 26 ετών, ο Isidor έκανε πρόταση γάμου στην Ida, 22 ετών. Ήταν πολύ ερωτευμένοι, σύμφωνα με τον Kurzman και έδειχναν ανοικτά και δημόσια πόσο αγαπιόντουσαν. Συχνά τους έκαναν παρατηρήσεις, επειδή κρατιούνταν χεράκι χεράκι, φιλιόντουσαν ή αγκαλιάζονταν, κάτι που ήταν ανήκουστο για τα άτομα της καλής κοινωνίας εκείνη την εποχή. Αυτός ο έρωτας και αυτή η αγάπη με τα χρόνια φούντωσε περισσότερο. Είχαν κάτι, που οι απόγονοί τους έχουν να θυμούνται και να θαυμάζουν.
Ο Isidor έγινε ιδιοκτήτης του Macy’s και εξελέγη στη Βουλή των Αντιπροσώπων το 1894. Ήταν εμπιστευτικός πολλών προέδρων, σύμφωνα με τον Kurzman και αγαπημένος φίλος του προέδρου, Grover Cleveland.
Όταν ο Isidor αναγκάστηκε να ταξιδέψει στο εξωτερικό για δουλειές, μακριά από την αγαπημένη του, της έγραφε καθημερινά. Η Ida, που πάντα ανυπομονούσε για ένα του γράμμα, του απαντούσε αμέσως.
Ο Isidor και η Ida Straus με την οικογένειά τους στο Elberon το Σεπτέμβριο του 1905.
Το 1872, η Ida και η Isidor έκαναν το πρώτο τους παιδί, τον Jesse Straus.Έκαναν άλλα πέντε παιδιά – τον Percy, τη Sara (γιαγιά του Paul Kurzman), τη Minnie, το Herbert Nathan και τη Vivian.
Το 1912, το ζευγάρι περιόδευε στην Ευρώπη και επρόκειτο να επιστρέψει πίσω στην Αμερική με το «αδερφό» πλοίο του Τιτανικού, το RMS Olympic, αλλά επειδή καθυστέρησε, αποφάσισαν να επιστρέψουν με τον Τιτανικό.
Έμειναν σε μια από τις καλύτερες σουίτες του καταστρώματος C, αποτελούμενη από τις καμπίνες 55 και 57, γράφει η June Hall McCash στο βιβλίο της «Μια Ιστορία Αγάπης στον Τιτανικό: Ida και Isidor Straus». Η Ellen Bird, η υπηρέτρια της Ida έμεινε σε μια μικρότερη καμπίνα απέναντί τους. «Γείτονές» τους ήταν οι αδελφές Lamson, οι οποίες ήταν κόρες του Charles Lamson, ανώτερου συνεργάτη του ναυτιλιακού οίκου Charles H. Marshall & Co.
Φωτογραφία από το γάμο του Isidor και της Ida Straus
Λέγεται ότι στις 14 Απριλίου, ο Isidor και η Ida παρέθεσαν μεγάλο δείπνο 10 πιάτων στην τραπεζαρία της Α’ θέσης και μετά πήγαν μαζί βόλτα στο κατάστρωμα, πριν αποσυρθούν στη σουίτα τους. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ο Τιτανικός προσέκρουσε στο θανατηφόρο παγόβουνο, που έμελλε να βυθίσει το πλοίο, περίπου 400 μίλια ανατολικά του Newfoundland. Από τους 2.224 επιβάτες και πλήρωμα του πλοίου, περισσότεροι από 1.500 έχασαν τη ζωή τους – συμπεριλαμβανομένων των Ida και Isidor.
Το σώμα της Ida δεν βρέθηκε ποτέ, αλλά το σώμα του Isidor βρέθηκε στη θάλασσα και εστάλη στην οικογένειά του στη Νέα Υόρκη, για να κηδευτεί. Οτιδήποτε δικό του βρέθηκε, εστάλη στην κόρη του, Sara (γιαγιά του Kurzman), ανάμεσά τους και ένα χρυσό μενταγιόν, που βρέθηκε στο παντελόνι του. Το κόσμημα, που βρέθηκε περιέχει στην επιφάνεια όνυχα με τα αρχικά IS (το «I» για την Ida και το “IS” για τον Isidor) και περιέχει μια φωτογραφία του Jesse, του μεγαλύτερου γιου τους και της Sara, της μεγαλύτερης κόρης τους.
«Αυτό το κόσμημα παραμένει ακόμα στην οικογένειά μου», είπε ο Kurzman. «Δόθηκε στη γιαγιά μου και εκείνη το έδωσε στη μεγαλύτερη κόρη της, τη μητέρα μου, που μου το παρέδωσε. Όταν μου το έδωσε, μου είπε ότι πρέπει να παραμείνει για πάντα στη δική μας οικογένεια. Και έτσι θα γίνει».
Στις 12 Μαΐου, περισσότεροι από 6.000 άνθρωποι παρακολούθησαν την αναμνηστική τελετή για την Ida και τον Isidor στο Carnegie Hall. Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, William Jay Gaynor, παρευρέθηκε στην τελετή μαζί με τον ίδιο τον Andrew Carnegie. Το όνομα του ζευγαριού δόθηκε τιμητικά σε ένα πάρκο κοντά στο σπίτι τους, στην 106η οδό και στο νεκροταφείο του Μπρονξ υπάρχει μνημείο προς τιμήν τους: «Το νερό δεν ήταν αρκετό, για να σβήσει την αγάπη, ούτε οι πλημμύρες αρκετές να την πνίξουν».
«Είναι μια πραγματική ιστορία αγάπης και ελπίζω ότι σε αυτή την εποχή, που ο κόσμος χρειάζεται λίγη περισσότερη αγάπη και έμπνευση, η ιστορία της Ida και του Isidor Straus θα παραμείνει ζωντανή και θα δίνει στους ανθρώπους ελπίδα», είπε ο Kurzman.
Πηγή: womansday.com