Πριν από 10 μήνες ξεκίνησα να βγαίνω με τον Δ. Χήρος ετών 49, με μία κόρη 11 χρονών. Εγώ στα 37 μου, χωρίς σύντροφο για 3 χρόνια, μετά από μια σχέση που με πόνεσε, αλλά με αρκετές περιπέτειες στο ενδιάμεσο και φίλους, παρέες, ενδιαφέροντα… Μαζί του ένιωσα να ερωτεύομαι μετά από καιρό. Το καλοκαίρι που μας πέρασε γνώρισα την κόρη του.
Αν και φάνηκε να τα πηγαίνουμε πολύ καλά και μοιραστήκαμε όμορφες στιγμές, πριν από λίγο καιρό η μικρή είπε στον πατέρα της ότι δε θέλει να έχει κοπέλα, γιατί αυτό θα του στερεί από τον μεταξύ τους χρόνο. Αυτό φυσικά δεν συμβαίνει, είναι ένας εξαιρετικά υπεύθυνος και αφοσιωμένος πατέρας. Δεν μπορώ καν να φανταστώ τι σκέψεις και φοβίες περνάνε από το μυαλό της μικρής. Από τότε που συνέβη η μεταξύ τους συζήτηση, χωρίς να το παραδέχεται αλλά με κάποιες αφορμές, ο χρόνος που μου αφιερώνει έχει μειωθεί. Και φυσικά αναβλήθηκαν σκέψεις για συγκατοίκηση και γιατί όχι στο μέλλον ένα παιδί. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα…
Την προηγούμενη εβδομάδα βγήκα με κάποιον που αποδεδειγμένα με θέλει πολύ και με διεκδικεί εδώ και καιρό. Ενώ ξέρει ότι είμαι με άλλον, είναι έτοιμος για σχέση, παιδί, συγκατοίκηση τώρα. Τελείωσε μέσα μου αρκετές φορές κι εγώ τον άφησα. Φοβάμαι ότι θα είμαι έγκυος και θα πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στον έρωτα και το παιδί. Αγαπώ τον Δ. Αλλά πιστεύω ότι δύσκολα θα έχουμε μια ολοκληρωμένη σχέση, και θα κάνει την υπέρβαση με την κόρη του. Και ποια είναι η ερώτηση θα μου πεις…
Άλλες 2 φορές σου έχω γράψει και μου έχεις δώσει με τον τρόπο σου «χαστούκια» που με έχουν βοηθήσει. Τώρα έχω ανάγκη για μια σκέψη σου που θα με κάνει να δω την κατάσταση πιο αισιόδοξα, γιατί συγκρούονται μέσα μου δύο ισχυρές επιθυμίες και ξέρω ότι στο τέλος της ημέρας κάτι θα πρέπει να αφήσω πίσω. Αν δε γίνεται όμως, ξανά δώσε μου τα φώτα σου με ένα «χαστούκι» 🙂
Πηγή: ampa.lifo.gr