Είμαι μόλις 28, αλλά παλεύω με τα περιττά κιλά όλη μου τη ζωή. Στα 17 μου διαγνώστηκα με τη νόσο του Crohn, που σήμαινε πόνο και σοβαρά πεπτικά προβλήματα που απαιτούσαν βαριά φαρμακευτική αγωγή. Το Μάρτιο του 2011, όταν και έθεσα το πρόβλημά μου υπό έλεγχο (και μπορούσα πλέον να χωνέψω ό, τι έτρωγα χωρίς να πονάω), ήμουν τόσο χαρούμενη που από το πολύ φαΐ πήρα περίπου 15 κιλά μέσα σε ένα χρόνο. Καθ’ όλη τη διάρκεια του πανεπιστημίου, δούλευα και έτρωγα. Δεν έκανα τίποτε άλλο.
Έφτασα σε σημείο να μη μπορώ να περπατήσω, να ανεβοκατέβω σκάλες και να χρειάζομαι μέχρι και οξυγόνο μετά από το έντονο λαχάνιασμα που με έπιανε μετά από απλές και εύκολες κινήσεις.
Μέχρι τη στιγμή που παντρεύτηκα τον Οκτώβριο του 2015, ζύγιζα 25 κιλά περισσότερα απ’ όσα ήμουν στο πανεπιστήμιο. Λάτρεψα την ημέρα του γάμου μου, αλλά όταν είδα τις γαμήλιες φωτογραφίες, απογοητεύτηκα και λυπήθηκα για το χάλι μου. Ντράπηκα που τόσο καιρό δεν είχα κάνει τίποτα για τον εαυτό μου και αφέθηκα στη μοίρα μου. Εκείνη τη στιγμή ορκίστηκα να πάρω τον έλεγχο της ζωής μου στα χέρια μου.
Πήγα σε διαιτολόγο, η οποία με έβαλε σε πρόγραμμα. Τα γεύματά μου ήταν μικρά και μετρημένα στο γραμμάριο. Ξεκίνησα 6 Ιανουαρίου του 2016 και επισκεπτόμουν τη διαιτολόγο μου μία φορά την εβδομάδα.
Εκτός από τη δίαιτα που ακολουθούσα, με βοήθησε και με πολλούς άλλους τρόπους. Μου έδειξε πώς να συμπληρώνω τα γεύματά μου με λαχανικά, φρούτα και γαλακτοκομικά χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά. Έτρωγα 6 φορές την ημέρα, πράγμα που με έκανε να μην αισθάνομαι πείνα και στέρηση. Στον πρώτο μήνα είχα χάσει ήδη 13 κιλά.
Άρχισα δειλά δειλά να ασκούμαι. Στην αρχή περπατούσα, όσο περνούσε ο καιρός όλο και περισσότερο και με γρηγορότερο βήμα. Λίγους μήνες μετά ανεβοκατέβαινα πλέον τις σκάλες χωρίς να λαχανιάζω. Όταν τον Απρίλιο του 2017 πλησίαζα τα 45 κιλά μείον, θέλησα να δοκιμάσω πιο δύσκολα είδη γυμναστικής, γι’ αυτό αποφάσισα να ξεκινήσω pole dancing. Έκανα μαθήματα δύο φορές την εβδομάδα και σήμερα καταφέρνω στο στύλο δύσκολες χορευτικές φιγούρες. Ξεκίνησα επίσης εναέρια γιόγκα και χορό της κοιλιάς για να αυξήσω τη δύναμη και την αντοχή μου για το pole dancing.
Τράβαγα τον εαυτό μου φωτογραφίες καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, ώστε να κάνω συγκρίσεις. Αυτό μου έδωσε μεγάλη δύναμη. Είχα κίνητρο να συνεχίσω την προσπάθεια. Έβλεπα τη διαφορά πάνω μου και πωρωνόμουν περισσότερο. Κάθε φορά που για κάποιο λόγο έχανα την όρεξη και τη θέλησή μου, κοίταζα τις φωτογραφίες αυτές και ξανά προς τη δόξα τραβά.
Έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση και υποστήριξη της διαιτολόγου μου, κατάφερα να αλλάξω και να σώσω τον εαυτό μου. Είναι από τις πιο ενθουσιώδεις φαν μου και από τότε γίναμε και πολύ καλές φίλες. Δεν ξέρω τί θα έκανα χωρίς αυτή.
Δεν έχασα μόνο βάρος. Βελτιώθηκε και η υγεία μου: Παίρνω πλέον λιγότερα φάρμακα για τη νόσο του Crohn, είμαι σε θέση να ανεβοκατεβαίνω σκάλες με μια ανάσα και δεν χρειάζομαι πλέον κανένα οξυγόνο. Νιώθω σαν να έχω μεγαλύτερη όρεξη και ενέργεια. Είμαι πιο ευτυχισμένη και πιο υγιής από ποτέ και νιώθω ότι επιτέλους έχω εγώ τον έλεγχο.
Η συμβουλή μου σε όποιον προσπαθεί να χάσει βάρος είναι να παραμείνει θετικός. Έμαθα να μην είμαι τόσο σκληρή με τον εαυτό μου ή να αποθαρρύνομαι με το παραμικρό. Ξέρω ότι είναι πολύ εύκολο το να ξανακυλήσεις, αλλά όχι. Μετά από τέτοιο αγώνα δεν το επιτρέπω στον εαυτό μου.
Πηγή: womenshealthmag.com