Είμαι με την κοπέλα μου ήδη ένα χρόνο και περνάμε πολύ καλά. Δεν έχουμε μυστικά ο ένας απ’ τον άλλο ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.
Μια μέρα τη ρώτησα, αν ήθελε να βρεθούμε το βράδυ. Εργαζόμαστε και οι δύο πολλές ώρες και είχαμε να βρεθούμε κάπου δύο εβδομάδες. Μου είπε, ότι δεν μπορούσε, γιατί την επόμενη μέρα έπρεπε να σηκωθεί πρωί λόγω δουλειάς.
Εκείνο το βράδυ βγήκα για φαγητό με τους δικούς μου και στην επιστροφή την είδα τυχαία να μπαίνει στο αμάξι κάποιου άλλου.
Ξέρω, ότι κάνει παρέα και με αγόρια, αλλά αυτό μου φάνηκε κάπως παράξενο. Της έστειλα επί τόπου μήνυμα και τη ρώτησα, πού ήταν και τί έκανε. Δεν μπήκε στον κόπο να μου απαντήσει καν. Ακολούθησα το αμάξι και το είδα να σταματάει σε ερημική τοποθεσία.
Έβλεπα καθαρά, ότι μέσα στο αμάξι ήταν δύο άτομα και το μυαλό μου πήγε στο χειρότερο.
Θόλωσα. Κατέβηκα απ’ το αμάξι, πήγα στην πλευρά του συνοδηγού και άνοιξα την πόρτα της. Απλώς, μιλούσαν.
Δεν περίμενε, σαφώς να με δει και σοκαρίστηκε αρκετά. Δεν ήξερα, τί να της πω. Ζήλεψα πολύ εκείνη τη στιγμή, δεν σκεφτόμουν καθαρά.
Τσακωθήκαμε άσχημα και με χώρισε. Δεν θέλει, λέει, να με βλέπει και με το δίκιο της. Τώρα, που το σκέφτομαι πιο καθαρά, δεν θα με κεράτωνε, ούτε ψέματα θα μου έλεγε ποτέ. Επίσης, δεν με ενοχλεί να έχει αγόρια φίλους, αλλά γιατί να μου πει ψέματα, ότι δεν μπορεί να βγούμε, ενώ είχε ήδη κανονίσει; Άδικο είχα, που την υποπτεύθηκα ή μήπως το παράκανα και τα έκανα χάλια;
Μιχάλης