Είμαι σε μεγάλο δίλημμα γι’ αυτό και χρειάζομαι τη βοήθειά σας. Δεν ξέρω τι να κάνω. Ο πρώτος και τελευταίος μεγάλος μου έρωτας παντρεύεται και πρέπει πάση θυσία να εμποδίσω αυτό το γάμο.
Είμαστε δεύτερα ξαδέρφια, αλλά δεν με νοιάζει. Τον θέλω! Μου άρεσε από τότε που ήμουν 6 ετών και στα 15 μου τον ερωτεύτηκα.
Το κακό με εκείνον είναι ότι ήταν πάντα προσκολλημένος στους δικούς του και ακολουθούσε την κάθε τους οδηγία και εντολή κατά γράμμα. Εκείνοι είναι που του υπέδειξαν τη γυναίκα που θα παντρευτεί και εκείνος δεν έφερε καμία αντίρρηση. Παντρεύτηκαν οι δικοί του με προξενιό και θεώρησαν σωστό να μάθουν και το γιο τους να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Δεν τον άφησαν καν να βγει, να ψάξει, να ερωτευτεί, να δοκιμάσει λίγο τη γεύση της ζωής. Του πάσαραν την πρώτη που βρήκαν μπροστά τους και εκείνος δέχτηκε χωρίς να πει κουβέντα.
Κανείς από την οικογένειά μου δεν γνωρίζει τα συναισθήματά μου για εκείνον και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Ο λόγος είναι ότι επικρατεί ένας άκρατος ενθουσιασμός για το γάμο του, τρέχουν όλοι σαν παλαβοί να ψωνίσουν το καλύτερο δώρο, τηλεφωνιούνται μεταξύ τους όλη μέρα και λένε τα ίδια και τα ίδια « Αχ το παλικάρι μας παντρεύεται, σήμερα γάμος γίνεται σε ωραίο περιβόλι, τι χαρά, τι ευτυχία». Ο γάμος είναι την άλλη Κυριακή, το ξέρουμε από το Φλεβάρη και μία μέρα μετά την ανακοίνωση η μάνα μου είχε ήδη κλείσει εισιτήρια για όλους μην τύχει και χάσουμε την τελετή.
Προσωπικά δεν περίμενα να παντρευτεί τόσο γρήγορα. Σε μία συζήτηση που είχαμε κάνει μου είχε πει ότι δεν βιάζεται και ότι θέλει πρώτα να τελειώσει το μεταπτυχιακό του και να βρει μία καλή δουλειά και μετά γάμοι και τέτοια. Αυτό λίγο με φρέναρε, γιατί σκεφτόμουν να του κάνω μια νύξη, αλλά είπα να το αφήσω λίγο ακόμα. Τελικά με πρόλαβε το προξενιό.
Δύο μέρες αφού αρραβωνιάστηκε τον πήρα τηλέφωνο και του τα είπα όλα. Περίμενα μία απάντηση του στυλ «Είμαστε ξαδέρφια και δεν γίνονται τέτοια πράγματα μέσα στην ίδια οικογένεια», αλλά όχι. Μου είπε «Γιατί τόσο καιρό δεν μου είπες τίποτα; Αν γνώριζα, δεν θα έρχονταν έτσι τα πράγματα. Τώρα είναι πολύ αργά για να κάνω πίσω». Η απάντηση του με ισοπέδωσε και με έκανε να θέλω να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο.
Για μία ολόκληρη εβδομάδα δεν κοιμήθηκα. Έκλαιγα αφενός για το λάθος μου, αφετέρου για τον έρωτά μου που τον έχανα. Απ’ όσα μου είπε αυτό που με ισοπέδωσε είναι ότι δεν αγαπά την άλλη γυναίκα και την παντρεύεται μόνο και μόνο, επειδή τη διάλεξαν οι γονείς του.
Ήθελε, δεν ήθελε τώρα τα πράγματα είναι έτσι και πρέπει να την παντρευτεί. Έχει συνειδητοποιήσει το λάθος του, ξέρει ότι αυτός κυρίως φταίει που ήρθαν έτσι τα πράγματα, αλλά δεν μπορεί να κάνει πια κάτι. Στην πραγματικότητα ξέρει. Είναι κρίμα να κάνει ένα λάθος που θα το πληρώνει μία ζωή, αλλά η δειλία του δεν τον αφήνει να το παραδεχτεί και να δράσει πριν κάνει το μεγάλο βήμα.
Εγώ από τη μεριά μου δεν ξέρω τι να κάνω. Σε λίγο είναι ο γάμος. Οι ετοιμασίες έχουν γίνει, τα προσκλητήρια έχουν σταλεί και όλοι στο σόι ανυπομονούν για τη μεγάλη μέρα. Σκέφτηκα να σκηνοθετήσω ατύχημα, αλλά και πάλι είναι too much να τρέχουν όλοι στα νοσοκομεία αγχωμένοι και όχι στο γάμο. Τί μου φταίνε να τους προκαλέσω τέτοια λαχτάρα;
Μπορείτε να μου πείτε όμως με τί καρδιά θα πάω; Πρέπει να εμφανιστώ στην εκκλησία με ένα ψεύτικο χαμόγελο, ντυμένη και φτιαγμένη στην εντέλεια να προσποιούμαι ότι είμαι ευτυχισμένη και να κλαίω από χαρά. Από λύπη θα κλαίω, όχι από χαρά. Τουλάχιστον ελπίζω να μη με υποψιαστεί κανείς. Αν ήμουν πιο δυναμική και θρασύς θα τον έκλεβα και θα φεύγαμε, αλλά τι φταίει η καημένη η κοπέλα ανήμερα του γάμου της; Στην τελική είναι η μόνη που δεν φταίει πουθενά.
Εσείς τι πιστεύετε; Δυστυχώς δεν μπορώ να το αποφύγω, ούτε και να το εμποδίσω όμως. Είμαστε πολύ δεμένοι σαν σόι και κανείς ποτέ δεν απουσίασε από μία τόσο μεγάλη στιγμή. Τον αγαπώ τόσο πολύ, όσο δεν θα αγαπήσω ποτέ κανέναν. Τα αισθήματά μου για εκείνον είναι δυνατά, πραγματικά και αγνά.
Σας παρακαλώ βοηθήστε με. Δεν ξέρω τι να κάνω.
Γαρυφαλλιά
Θέλεις να μοιραστείς ανώνυμα τη δική σου ιστορία;
Τη περιμένουμε στο info@singlewoman.gr