Η μαμά μου πρόσφατα μου αποκάλυψε ότι πάσχει από καρκίνο και μάλιστα προχωρημένο. Τόσο καιρό το παλεύει μόνη της και εγώ δεν είχα καταλάβει τίποτα. 4 ολόκληρα χρόνια και να μην το ξέρω, να μην έχει πει έστω μία κουβέντα; Είναι καλύτερα που με έφερε προ τετελεσμένου;
Αυτό προς το παρόν το αντιπαρέρχομαι γιατί όσο και να παραπονιέμαι, δεν αλλάζει κάτι. Το πρόβλημα μου είναι άλλο. Είμαι 34 ετών και η σχέση μου μαζί της ήταν πάντα πολύ στενή. Από τα 25 μου με πιέζει να κάνω μωρό, αλλά από τότε που διαγνώστηκε με καρκίνο η πίεση έχει αυξηθεί κατά πολύ. Είμαι σε σχέση εδώ και 12 χρόνια με έναν άντρα που ποτέ δεν ήθελε παιδιά, ούτε όμως και εγώ. Όταν τα πρωτοφτιάξαμε στα 22 μου ήμουν πολύ μικρή για να με ενδιαφέρουν τα παιδιά γι’ αυτό και «κλειδώσαμε» το θέμα αυτό στο χρονοντούλαπο και δεν το αναφέραμε ποτέ ξανά. Ακόμα και τώρα που είμαι 34 το θέμα «παιδί» είναι κάτι που δεν με απασχολεί ούτε έχω κάτσει να το σκεφτώ ποτέ σε αντίθεση με τη μητέρα μου που ανησυχεί ότι θα μείνω άκληρη και ότι δεν θα προλάβει να δει εγγόνι.
Με πιέζει να επιλέξω μεταξύ της ζωής μου με το σύντροφό μου και της μητρότητας. Δεν λέω ότι δεν θέλω να κάνω παιδί, αλλά δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη. Δεν θέλω να κάνω παιδί μόνο και μόνο γιατί με πιέζει η μητέρα μου. Το θεωρώ άδικο να χρησιμοποιεί την ασθένειά της που είναι ένα τόσο λεπτό θέμα για να με πιέσει για κάτι τόσο σημαντικό. Είναι κάτι που αφορά καθαρά εμένα και θέλω να αποφασίσω μόνη μου και χωρίς πίεση όταν αισθανθώ έτοιμη.
Είναι και το άλλο. Είμαι ευχαριστημένη από τη σχέση μου και παρά τα προβλήματά μας δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα είμαι με κάποιον άλλον. Η μητέρα μου τον αγαπά επίσης πολύ και ένας χωρισμός σε μια τέτοια τόσο δύσκολη περίοδο δεν θα μας βοηθούσε. Αρρώστια της μητέρας μου+χωρισμός=κατάρρευση. Στη φάση που είμαστε πρέπει να βάλω προτεραιότητες. Είναι προτιμότερο να γίνουν κάποια πράγματα με τη σειρά. Έχω αποφασίσει να επικεντρωθώ σε εκείνη και να τη βοηθήσω όσο μπορώ ασχέτου αποτελέσματος. Δεν γίνεται να είμαι με μία κοιλιά μέχρι πέρα και να γιατροπορεύω και τη μητέρα μου. Εκείνη όμως το βιολί της.
Δεν ξέρω πια τι άλλο να κάνω. Θέλω να πάρω την πιο σωστή απόφαση για μένα κυρίως και μετά για τους υπόλοιπους, αλλά δεν ξέρω ποια είναι.
Δήμητρα
Θέλεις να μοιραστείς ανώνυμα τη δική σου ιστορία;
Τη περιμένουμε στο info@singlewoman.gr