Τα 30 είναι ηλικία ορόσημο. Σηματοδοτεί το τέλος της ξέγνοιαστης δεκαετίας των 20, και είναι η ηλικία που θεωρείσαι ένα «πραγματικά» ενήλικο άτομο. Εάν δεν τα έχεις φτάσει ακόμα, μπορεί να νομίζεις ότι θα τα έχεις όλα «νοικοκυρεμένα». Αλλά πολλές γυναίκες βρίσκουν τη ζωή των 30 τελείως διαφορετική, απ’ ότι την περίμεναν.
Πλέον, όλο και περισσότερες γυναίκες επιλέγουν να παντρευτούν αργότερα ή και καθόλου. Αλλά, καθώς οι απόψεις για το γάμο αλλάζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, πολλές γυναίκες εξακολουθούν να νιώθουν πίεση από φίλους, οικογένεια (και από ξένους), να συμβιβαστούν σε ένα πιο «παραδοσιακό» τρόπο ζωής.
Γι ‘αυτό, μιλήσαμε με τέσσερις γυναίκες, που έφθασαν πρόσφατα τα περιβόητα 30, για το πώς είναι να φτάνεις αυτή την ηλικία στο «νέο κόσμο».
Από την εμπειρία μου, οι περισσότερες γυναίκες δεν το παίρνουν καλά, όταν γίνονται 30. Περνάνε μια περίοδο μίνι-κατάθλιψης και νομίζουν ότι είναι κάτι σαν πανούκλα ή αλωπεκίαση. Τώρα που το σκέφτομαι, νομίζω ότι είμαι η μόνη από την παρέα μου που χαιρόμουν που έκλεισα τα 30, την προηγούμενη εβδομάδα κιόλας!
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Αγρίνιο και πίστευα ότι όλη μου η ζωή ήταν τακτοποιημένη. Θα παντρευόμουν στα 23, θα είχα τρία παιδιά πριν τα 30 μου, θα ζω σε ένα όμορφο σπίτι με τον τέλειο άντρα μου. Και μόνο που τα σκέφτομαι, με πιάνουν τα γέλια. Σε τί κόσμο ζούσα;»
«Αντί γι’ αυτό, η ζωή μου πήρε απροσδόκητη τροπή. Το 2010 μετακόμισα στη Χιλή, όταν ήμουν 24 ετών, και δεν επέστρεψα ποτέ πίσω. Τώρα ταξιδεύω σε όλη την Αμερική, εργάζομαι από το σπίτι, απολαμβάνοντας την single ζωή μου, κάνοντας blogging, και αγαπώντας κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μου. Μερικές φορές πιστεύω ότι η καρδιά μου θα εκραγεί με όλη την ευτυχία που νιώθω».
«Ποτέ δε μου πέρασε από το μυαλό ότι θα κατέληγα έτσι, αλλά φαίνεται πώς όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει!»
Χριστίνα, 30
«Το σαββατοκύριακο πήγα μόνη μου σε δύο γάμους, που ήμουν καλεσμένη, και ένιωσα πάνω μου, σαν καυτές ακτίνες λέιζερ, όλα τα επιδοκιμαστικά βλέμματα, επειδή είμαι 30 και single. Θα κλείσω τα 30 στις 4 Οκτωβρίου, και, ειλικρινά, είμαι τρομοκρατημένη. Πάντα πίστευα ότι η ζωή μου θα ήταν τελείως διαφορετική απ’ ότι είναι τώρα – με φανταζόμουν παντρεμένη με παιδιά, με επαγγελματικές επιτυχίες, ενώ δεν έχω πλησιάσει κανέναν από αυτούς τους «στόχους».
«Οι παντρεμένοι φίλοι με ρωτάνε συνεχώς, αν υπάρχει κάποιος άντρας στη ζωή μου, ή με πιέζουν να βγω με κάποιον από τους δικούς τους single φίλους, το οποίο θεωρώ πάρα πολύ απογοητευτικό. Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι αισθάνομαι τη δική μου εσωτερική πίεση να παντρευτώ πριν τα 30 και την απογοήτευσή μου, επειδή δεν έχει συμβεί ακόμα. Ως ανυπόμονος άνθρωπος, βλέποντας τους φίλους μου να κάνουν δεύτερο μωρό ή βλέποντας τα παιδιά που πρόσεχες όταν ήταν μικρά, να κάνουν τα δικά τους «μικρά», ε , σου χτυπάει άσχημα, όσο να ναι. Ξέρω πως, ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει, αλλά όσο πλησιάζω τα 30, σκέφτομαι: Και αν δε γίνει;
Για να ξεφύγω από αυτές τις σκέψεις, αποφάσισα να κάνω σόλο διακοπές σε ένα φοβερό νησί του Αιγαίου. Ένα από τα πιο όμορφα πράγματα σε αυτή την ηλικία, είναι ότι μπορώ να σηκωθώ και να φύγω όποτε θέλω, να μην ρωτάω κανέναν, να μην χρειάζομαι μπέιμπι σίτερ, να μην χρειάζεται να σχεδιάζω για κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό μου! »
Ζωή, 29
«Έκλεισα τα 30 το Φεβρουάριο και νομίζω ότι το άγχος μου διαφέρει από τις υπόλοιπες single 30άρες, γιατί είμαι μητέρα. Αν μου έλεγε κάποιος στα 21, ότι στα 30 θα ήμουν single μαμά δύο παιδιών, με full-time δουλειά, καμία στήριξη από τον πρώην σύζυγο ή κάποιον από το περιβάλλον μου, θα είχα, σίγουρα, φουντάρει. Αλλά, από την άλλη, δε μετανιώνω για την πορεία της ζωής μου, όσο δύσκολη και αν είναι. Αγαπάω τα παιδιά μου και είμαι περήφανη που μπορώ να τα μεγαλώνω μόνη μου.»
«Εννοείται πως δέχομαι κριτική από διάφορους φίλους, που με παροτρύνουν σε έναν πιο «παραδοσιακό» τρόπο ζωής. Οι άνθρωποι που είναι παντρεμένοι και, κατά κάποιο τρόπο, βολεμένοι με τη ζωή τους, δεν μπορούν να καταλάβουν πώς γίνεται να είμαι οκ με τη single ζωή μου και να εστιάζω στα παιδιά μου, αντί να βρω κάποιον άντρα. Αλλά δε με νοιάζει. Προτιμώ να είμαι single, αλλά καλή μαμά, παρά σε μία δυστυχισμένη σχέση με τον πατέρα τους».
Μαρία, 30
Είμαι κάθε μέρα περιτριγυρισμένη από επαγγελματίες αθλητές (άντρες), οι οποίοι βγάζουν πάντα συμπεράσματα γιατί είμαι ‘ακόμα’ single. Συνήθως τους απαντάω, ότι ταξιδεύω πολύ λόγω δουλειάς, ή ότι έχω εστιάσει περισσότερο στην καριέρα μου, αλλά αισθάνομαι την πίεση να «αποκατασταθώ», να παντρευτώ, να κάνω παιδιά. Συγκρίνω τις φωτογραφίες μου στο Instagram με εκείνες των παντρεμένων φίλων μου, και αναρωτιέμαι, πώς θα ήταν η ζωή μου, αν έπαιρνα αυτόν το δρόμο. Μετά σκέφτομαι ότι και αυτοί παίζει να κάνουν το ίδιο με τις δικές μου φωτογραφίες, και με πιάνουν τα γέλια».
«Ακόμα και έτσι, μερικές φορές αισθάνομαι ότι κάτι» λείπει «από τη ζωή μου. Έχω πολύ υποστηρικτικούς γονείς, που δεν με πίεσαν ποτέ για γάμο. Η μητέρα μου συχνά λέει πως με ζηλεύει που έχω την ευκαιρία να ζήσω μόνη μου και πόσο εντυπωσιασμένη είναι που τρώω μόνη στα εστιατόρια χωρίς κανένα δισταγμό. Οι φίλοι μου (όλοι παντρεμένοι) παρατηρούν, συχνά, ότι είναι επίσης εντυπωσιασμένοι από την ικανότητά μου να είμαι ανεξάρτητη (στην πραγματικότητα εννοούν ‘μόνη’). Αυτή η ανεξαρτησία με τρομάζει λίγο, γιατί αισθάνομαι ότι, όσο περισσότερο ανεξάρτητη είμαι, τόσο πιο δύσκολο θα μου είναι στο μέλλον να προσαρμοστώ σε μία σχέση».
Γιώτα, 30
Πηγή: huffingtonpost.com