Αρχές δεκαετίας ΄70. Η μαμά μου, μόλις 15 χρόνων, φοιτώντας σε σχολή κομμωτικής, συμμετείχε σε εκδρομή στη Θεσσαλονίκη. Το βράδυ, τα παιδιά πήγαν για διασκέδαση σε ένα κλαμπ, όπου dj ήταν ο πατέρας μου, δεκαέξι ετών. Εντόπισε τη μαμά μου από μακριά και την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Εκμαίευσε διακριτικά στοιχεία από την κολλητή της, χωρίς η μητέρα μου να γνωρίζει τίποτα. Περνώντας οι μέρες και αφού έχουν γυρίσει στην Αθήνα, κάποιες φίλες της την ενημερώνουν πως την ψάχνει ένας κούκλος. Εκείνη απόρησε αλλά δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Υπέθεσε πως επρόκειτο για κάποιο λάθος. Ποιος κούκλος, άλλωστε, να την ψάχνει;
Λίγες μέρες μετά, ένα ωραία απόγευμα, σε μια καφετέρια κοντά στη σχολή όπου είχε πάει να πιει καφέ με την κολλητή της, ο κούκλος εμφανίστηκε και την ίδια κιόλας μέρα την έκλεψε! Την πήγε στη Σαλαμίνα, στο σπίτι της αδελφής του. Κι εκεί αναπτύχθηκε ένας τρελός εφηβικός έρωτας που πολύ σύντομα απέδωσε καρπό. Εμένα!
Οι γονείς της μητέρας μου που βρίσκονταν σε κατάσταση πανικού, ειδοποιήθηκαν από τον πατέρα μου ότι η κόρη τους βρισκόταν στη Σαλαμίνα. Ζήτησε από τον παππού μου να πάει εκεί λέγοντάς του πως θα τον αναγνωρίσει από την καπαρντίνα που θα φορούσε και το κόκκινο γαρύφαλλο που θα κρατούσε.
Τα «εγκεφαλικά» στην οικογένεια έπεφταν απανωτά! Η μητέρα μου επέστρεψε άρον – άρον στην οικογενειακή εστία, αλλά σύντομα διαπίστωσε πως είναι έγκυος. Αμάν! Τι γίνεται τώρα; Τι θα κάνουν δυο μικρά παιδιά; Πως θα φέρουν στον κόσμο ένα μωρό; Τι θα πει ο κόσμος; Όχι, δεν πρέπει να γίνει αυτό.
Έτσι, η 15χρονη Μαρίνα βρέθηκε στην γνωστή καρέκλα του γιατρού, αφού η γιαγιά μου τον διαβεβαίωσε πως είχε κλείσει τα 18 χρόνια. Ορίστηκε το ραντεβού για να προχωρήσει η… διαδικασία, όμως σε αυτό το ραντεβού, ρίχνοντας το φως στο πρόσωπό της, ο γιατρός αναφώνησε πως αποκλείεται να είναι 18 ετών. Τη σήκωσε και ζήτησε έγγραφη έγκριση από τον πατέρα, αλλά εκείνος δεν την έδωσε ποτέ. Γεννήθηκα, λοιπόν, με δόξα και τιμή και έγινα αυτό που έγινα. Οι γονείς μου παντρεύτηκαν κι αυτοί με δόξα και τιμή, αλλά περίπου δυο χρόνια μετά χώρισαν.
Οι φόβοι των γονιών αποδείχτηκαν αληθινοί. Πως θα έκαναν οικογένεια και θα αποκτούσαν παιδί δυο… παιδιά; Ωστόσο, αυτά τα παιδιά κατάφεραν να έχουν πάντα μια σχέση αγάπης, χωρίς εντάσεις και μικρότητες. Θυμόντουσαν με γέλια και πολύ τρυφερότητα τα όσα συνέβησαν τότε που ήταν παιδιά. Ο πατέρας μου ακόμη και σήμερα που εκείνη δεν βρίσκεται στη ζωή, λέει με συγκίνηση πως ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής του ήταν η μαμά μου. Και τον πιστεύω!